PKK ile duygusal bağ var(mış)!

Ortaokul yıllarından itibaren cumhuriyet kavramı halkın kendi kendini yönetmesi olarak öğretildi ve bu yaşımıza kadar hepimiz bu yalana safça inandık. Halkın kendi kendini yönetmesi diye birşey yok, olamaz. Özellikle Türkiye’de bürokrasi ağırlıklı bir merkez yönetim varken bu mümkün değil. Kaldı ki bürokratik yapı itibari ile Rusya ile benzer bir görüntü çiziyoruz. Türkiye Cumhuriyeti olarak amacımız halkın refah ve huzur içinde yaşaması ve demokrasinin her alanda eşit bir şekilde dağıtılmasıdır (bize böyle öğretildi?).

Hangi yönetim şeklinde olursa olsun amaç bireysel özgürlüktür. Komünizmde de bu böyledir demokraside de. Bireylere bir kısıtlama getiriliyorsa bu devlet zoru ile olur çünkü her bireye yetecek kaynak sağlanamaz. Türkiye gibi borsanın dalga dalga dalgaalandığı, dövizin bir günde kimisini zengin ederken kimisini batırdığı bir ülkede bazıları bireysel özgürlüğü etnik grupları hareketlendirmek için koz olarak kullanıyor. Mesela DTP Van İl Başkan Vekili Veysi Dilekçi yaptığı açıklamada partisi olan DTP’nin terör örgütü PKK ile “duygusal” bir bağı olduğunu belirtmiş (04.17.2007 Milliyet). Demoratik sistemlerde düşünce özgürlüğü mevcuttur (Türkiye’de?) fakat bu özgürlük hiçbir bireye veya kitleye bölücü açıklamalar yapıp otuzbin kişinin katili olan bir terör örgütünü savunma hakkı tanımaz.

Bu düşünce özgürlüğüne sınırlama mıdır? Elbette! Demokrasi denilen yönetim biçimi en iyi yönetim biçimi değildir, “şuana kadar” bulunan en verimli yönetim şeklidir. Tabi ki amaç insanlara huzur ve refah içinde yaşayabilecekleri, eşit haklara sahip olabilecekleri bir yönetim sunmaktır ama bu sunum sırasında sistemin önünde mutlaka bazı engeller oluşacaktır. Ne gibi? Terör gibi, ekonomik ve hukuki eşitsizlik gibi...

Demokratik ülkemizde iki kilo baklava çalan gençlere onar yıl hapis cezası verilirken, tecavüzden yargılanan bir kişi bundan çok daha az (hatta gülünebilecek) bir cezaya maruz kalabiliyor. Öyle ki, bir parti vekili çıkıp otuzbin kişinin ölümünden sorumlu bir terör örgütünün savunmasını gazetelerde rahatlıkla yapabiliyor ve elini kolunu sallayarak geziyor. Şimdi söyleyin bana, demokrasi düşündüğümüzden daha mı adaletsiz?