PKK'nın gerçek yaratıcıları?

Burada, bıyıklarını makasla kırptı diye nice fikir ve ümit dolu Türk gencinin kafası taş altında ezildi. Burada, yüzü düşmana dönük, nice vatan mücahitleri savundukları kimselerin eliyle arkadan vuruldu. Burada, milli timsalin, milli bağımsızlık sembolünün yolu kaç defa kesildi ve kaç defa oturduğu şehrin etrafı isyan silahlarıyla çevrildi. Burada, ben, vatan delisi millet divanesi; burada, ben, harp malülü yapayalnızım...

Bunun nedeni, Türk aydını, gene sensin! Bu viran ülke ve yoksul insan kitlesi için ne yaptın? Yıllarca, yüzyıllarca onun kanını emdikten ve onu bir posa halinde katı toprak üstüne attıktan sonra, şimdi de gelip ondan tiksinmek hakkını kendinde buluyorsun. Anadolu haklının bir ruhu vardı, nüfuz edemedin. Bir kafası vardı, aydınlatamadın. Bir vücudu vardı, besleyemedin. Üstünde yaşadığı bir tporak vardı, işletemedin. Onu hayvani duyguların, cehaletin, yoksulluğun ve ktlığın elinde bıraktın.

O, katı toprakla kuru göğün arasında bir yabani ot gibi bitti. Şimdi, elinde orak, buraya hasada gelmişsin? Ne ektin ki, ne biçeceksin? Bu ısırganları, bu kuru dikenleri mi? Tabii ki ayaklarına batacak. İşte, her yanın yarılmış bir halde kanıyor ve sen, acıdan yüzünü buruşturuyorsun. Öfkeden yumruklarını sıkıyorsun. Sana ıstırap veren bu şey. Senin kendi eserindir, senin kendi eserindir...

Yukarda okuduklarınız Yakup Kadri Karaosmanoğlu'nun 'Yaban' romanından alınmıştır. Kütüphanemde duruyordu. Tekrardan okuduğumda her şeyi daha açık bir şekilde anladım. Çünkü ilk okuduğumda fark edecek kadar pişmemiştim. Yani hamdım. Şimdi piştim ve anlıyorum. İçinde yaşadığımız Türkiye bize kimden miras kaldı? Sorumluları kim?