Politik "acı" sendromu

Değerli okurlarım merhabalar;

Sizlere bu yazım da bir hayli ilginç ve  bir o kadar da düşündürücü sözlerin sarf edildiği kültürel anlam da ne kadar geriye düştüğümüzün bir göstergesi ve bunun sonucun da politikacılarımızın sarf ettiği cümleleri sizlerle paylaşmak istiyorum.        

Politikacılar, bilindiği üzere  bizlerin içinden çıkmış oldukları için, genel kalitemizin göstergesidir. En nihayetinde "millet ne ki, vekili ne olsun" diyebiliriz.

Önce ülkemizin politikacılarına bakalım. Söyledikleri cümleleri evimizde çocuğumuz söylese azarlarız ancak bizler Onlara oy vererek bizleri yönetmesi için iktidara taşıyoruz.

*Bize karşı çıkan kanı bozukları tahlil etmeli - 23-Şubat-2010 / Ahmet Aydoğmuş-Çorum Milletvekili

*Ak Parti iktidara geldi ineklerin sütü arttı 13 haziran 2010 / Ali Koyuncu- Bursa Milletvekili

* Başbakan sensin, ister asar ister kesersin 23 Nisan 2010 / Recep Tayip Erdoğan

* Ölmek madencilerin kaderinde var. 19 Mayıs 2010 / Recep Tayyip Erdoğan

*Madenciler güzel öldüler 27 Mayıs 2010 / Ömer Dinçer

*Nijeryalılara Türkçe öğrettik Kürtlere öğretemedik 12 Temmuz 2010 / Cemil Çiçek

*Tatlıses'in sağlığına kavuşturulması için gerekenin yapılması talimatı verdim Recep Tayyip Erdoğan

^Türkiye'de işsizlik olduğuna inanmıyorum - 13 aralık 2007 / Zafer Çağlayan

^Ayakların baş olduğu yerde kıyamet kopar - 22 Nisan 2008 / Recep Tayyip Erdoğan

*Her üniversite mezunu iş bulacak diye bir kaide yok 30 Eylül 2009 / Recep Tayyip Erdoğan

*Köşe yazarları az yazarsa ülke huzur bulur 1 Aralık 2009/ Recep Tayyip Erdoğan

*Ülkemizde bu şartlarda çalışacak çok insan var -1 Ocak 2010 / Ömer Dinçer

Bu tesbitler sakın sizi şaşırtmasın.Ha bu yazdıklarımın hükümete ve başkanına ait olması geriye kalan partilerin daha farklı politikacılar olduğunu düşündürmesin. Bu cümleleri bir gaf olarak değerlendirmekten ziyade, sözlerin hangi kültürel birikimin ürünü olduğuna dikkat etmeliyiz.

Hani bir söz vardır; "AĞIZ, YÜREKTEN TAŞANI SÖYLER"

Buda o misal yüreklerinden neyi söylemek istiyorlarsa maalesef ağızların istemeyerek olsa da taşıyor. Buna yapacak bir şey yok. Bu konuya binaen ezelden beridir gerek Avrupa ve gerekse Amerikalı politikacıların kişilikleri de tartışılır durum da. Avrupa politikacıların da kültürel kalitesinde kayda değer bir düşüş yaşanmaktadır.

Örneğin Fransa da Nikolas Sarkozy İsrail den Netanyahu İtalya dan ise Berlusconi bunlara en iiyi örneklerdir.

Şimdi şöyle bir teze ulaşmış olmam yanlış algınanır mı?

Siyaset sahnesinin oyuncuları olan politikacıların bu denli kültürel düşüklüğe uğraması acaba halkının da sahip olduğu kültüre doğru orantılı mıdır?

Los Angeles Time's da yazılan bir makaleden bir örnek;

Yazar şöyle bir tespitte bulunmuştu. "Halk, kendisinden daha donanımlı, kültürlü, bilgili politikacılardan hoşlanmıyor. Bu tür politikacıları kibirli ve halktan uzak olarak görüyor. Bu nedenle dünyadaki politikacıların Kültürel seviyesi, halkın Kültür seviyesi ile orantılıdır"

Açıkçası aynı fikirdeyim.

Dünya toplumları yakın dönemde üretim ekonomisi yerine rant ekonomisine geçti. Üretim ciddi bir emek ve beceri gerektirdiği için, üretimde iş yapmak isteyen işçi ve mühendisler mesleki eğitime önem verirler. Emek yoğun çalışma daha fazla yorulma ve daha az kâr demektir. Çalışanlar zor kazandıkları için kazandıklarını daha verimli kullanır, daha fazla kazanmaları için daha fazla eğitime önem
verirler. Bu eğitimler ile öğrenme ve gelişmeyi yaşayan insanların kültürel düzeyleri de artar. Çünkü eğitimler sadece mesleki değil, dayanışma üstüne de alınır.
Üretici personel, üretimlerini ve üretimden kazandıklarını korumak için, kendisini yönetenleri saçma sapan vaatlere göre değil, emeğini koruyup koruyamayacağını hesaplar. Bu da bilinç, kültürel kalite ve doğal olarak daha kaliteli sanat ve politikacı sonucunu doğurur.

Bu mantıktan hareketle, cahil halk cahil yönetici, bilinçli ve kültürlü halk, kültürlü yönetici anlamı taşır.