- Kategori
- Gündelik Yaşam
Prenses'e...

Foto: Sadık Baydere (Yeniden Doğmak Üzerine)
Çok erken ulaştı aklın hayatın çıkmaz sokaklarına. Yüreğin kendinden büyük acılara çok çabuk bulaştı. Hep çirkin yüzüne denk geldin hayatın, hep zorda, hep eksik, hep yarım...Eşikte beklemekti en çok yoran seni. Zamansız gidişlerdi gördüğün dönüşü olmayan. Ve sen hep aynanın diğer yanında kaldın.
Sözüm yok. Olamaz da...Acılar gerçekten dile dökülebilir mi bilmiyorum. Anlatabilseydin eğer, kelimelere sığmaz taşardı belki de senden...Taşar giderdi uçsuz bucaksız. Anlayabilseydim eğer, kelimelerim kalmaz yanardı bende, kanardı için için...Bu yüzden belki de sen susmayı seçtin. Bir gece vakti çarpıp kapıyı hayatın yüzüne, sorgusuz sualsiz, vedasız, zamansız çekip gitmeyi. Aynı senden gidenler gibi...Öyle bir tokat attın ki hayata, beşparmak izi bir karabasan gibi çöktü zamanın üzerine, karanlığı bana kadar ulaştı.
Şimdi ben bilmezden gelip bu karanlığı, hiç görmediğim gözlerinin dilencisiyim. Bir bakışındır beklenen sabah akşam kapında. Sonra, hiç bilmediğim yüreğinin yeni ama bildik kiracısı. Ve damla damla aldığın, alacağın her nefesin duacısıyım ben artık. Biliyorsun değil mi; senden yana tüm umutlarım(ız) bir gülüşünde saklı...
Sen güzel prenses, ne mutlu bize, kanmadın cadının zehirli elmasına, uyandın artık...
*Bu savaş sadece senin değil, hepimizin savaşıydı. Zor olanı başarıp kazandık. Bir an önce sağlığına kavuşman dileğiyle... Dualarımız her zaman seninle...