Psikolojim bozuk gelmeyin üstüme

Ne kadar da çok kullanmışızdır bu cümleyi, ama hep bunu anlamayanlarla karşılaşmışızdır. Oysa anlamaları gerekmez mi akşam eve gittiğimizde hiç kimseyle konuşmadan direk odaya girmemizi, karanlıklar içinde kendimizi dinlememize neden izin vermezler. Neden bırakmazlar ki karanlıklarda kaybolan sesimizi bulalım bulduğumuz zaman onunla yüzleşelim yüzleşelimki nedir istediği bir soralım...

Akşam olmasını beklemeden yatağa girip kafanı yastığın altına sokup gizli gizli ağlayıp ama neden ve neye ağladığını bulamamak ve tam cevapsız sorularından bir tanesinin cevabını buldum bulucam derken; içerden bir ses gelir.. Kızım yemeğin soğudu hadi gelde birşeyler ye... Bırakın zaten kafamdakiler doyurdu benim karnımı bırakın kalıyım yanlızlığımla, ağlamakda güzeldir susup bir yere boş boş bakıp öylece dalıp gitmekde güzeldir. Zaten cevabını bulamadığım sorulardan sıyrılmak sonu olmayan bir rüya gibidir, sonunu hep merak eder bir an önce öğrenmek istersin ama en güzel en heyacanlı yerinde uyanırsın. Ve ertesi akşam tekrar aynı rüyayı görebilmek için düşünür düşünür uykuya dalmaya çalışırsın...


Dedim ya psikolojim bozuk gelmeyin üstüme, bende bilmiyorum ne yaptığımı ne düşündüğümü esir almış beni duygularım kurtulmaya çalışıyorum..

Anne bakma bana öyle bu akşam da hemen odama giricem,
Baba konuşmak istemiyorum boşuna cümle bulmaya çalışma,
Kardeşim neyim olduğunu anlamaya çalışma daha çok küçüksün,
Ve abla sana göre zaten psikolojim hep bozuktu yine bunalımdayımdır dimi...


MUTLU KALIN...