Raks

yaslandığın yeryüzü

boşluğun izinde

sonsuzluğa yürüyüşün sanrısıdır aslında

heybetinin ardında uysal gördüğün yüzü

hiç kimsesizliğinin aynasıdır

bilmezsin

her hayâl ölü doğar gerçekte

en başında, hazırdır toprak göreve

örter sığ sesinin üstünü

bugün, yarın, daha da yakındır belki

solan gülün düşmesi

sokaklar geçilmiş, bitmiş

gelen soğuk mevsimdir

biz dediğimiz b i z dize gelir sonunda

bilir,mesken aynıdır

dilemenin dilidir dildeki dua

ne çare ölüm yanıbaşımızda

kalem harflerle raks ederken gerideki şiirde

biter hayat raksı sırası gelende…

Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir