Rastgele

Dağların ardında bir deniz kenarında

Diz çökmüş toprağa

Elinde oltası , oltasında yemi fırlatmış oltayı fırlatabildiği kadar en uzağa

Beklediği gerçekten balık mı?

Öyleyse eğer niye bu kadar asık suratı

Niye bu kadar derinlere dalmış

O kadar derinlerde mi aradığı, beklediği…

Gözleri çok uzaklarda bir yerde

Belli ki sadece bir balık adına atmamış oltasını denize

Kim bilir belki de o oltanın başında beklerken kendini çıkmazlarının içine atmış

Düşünüyor durmadan ve susuyor

Sessizliğin içine sığdırmaya çalışıyor sessizliğini

Oysa içinde çığlık atan birileri var

Haykıran. isyan eden. canı yanan birileri

Başarabiliyor mu bilinmez ama belli ki

Sessizliğiyle bastırmaya çalışıyor içindeki çığlıkları, haykıranları

Kimsenin canı yansın istemiyor aslında

Ama biliyor hayat acımasız

Hayat sürprizlerle dolu

Ve her sürpriz güldürmüyor insanı

Oltasına takılan bir şey yok henüz ama

Aklına takılan , aklına takılıp da yüreğini dağlayan çok şey var

Beklerken oltanın başında hiç hareketsiz

Kaybolup gidiyor düşüncelerinin dehlizinde

Bilinmez nereye gittiği

Kendinden kaçıyor belki de ama nereye giderse gitsin kendi gölgesine basıyor yine

Hayata o da çoğu gibi küsmüş çoktan

Ama umurunda olmuyor hiçbir zaman hayatın bu küskünlüklerden

Sen ne kadar küsersen küs ve ne kadar kaçarsan kaç

Kılını kıpırdatmadan,

Seyrine devam ediyor kendi bildiği gibi hiç aldırmadan

Madem öyle diyor ben de sana aldırmam

Ama içinde sevdiğim var ve sevdiklerim bu yüzden seni bırakamam

Çoğu gibi o da yaşamıyor aslında sadece katlanıyor

Oltasına bir balık takılıyor sonunda heyecanla çekip alıyor balığı oltanın ucundan

O asık suratı yumuşamaya başlıyor ve bir anlık da olsa gülümsüyor

Çırpınıyor balık kurtulabilmek adına

Ama kendisinden biliyor bir kere düştün mü tuzağa

Ne kadar uğraşırsan uğraş nafile

Çırpınışların hep boşuna

Avucunun içinde can veriyor balık

Belki onun adına az da olsa üzülüyor

Ama çok da takılmıyor onun can vermesine

Yitirdikleri geliyor aklına bir bir avucunun içinde o zavallı balık gibi yitip gidenler

Asılıyor suratı yine yem yine takılıyor oltaya

Durup bakıyor etrafına kimsecikler yok

Önünde koca bir deniz gün daha yeni yeni ağarmaya başlıyor

Bir an yalnızlığını düşünüp üşüyor

Bir oltasına bakıyor bir denize

Keşke diyor çekip alabilsem avucumun içinden kayıp gidenleri bu oltayla