Renkler ve Kokular

İlber Ortaylı anlatmıştı; Şiir karşınızdaki insana bir şey anlatma yolu değildir diye.. Birikimini anlatma yolu düz yazıdır asıl demişti.. Bizim gibi gelişmemiş kültürlerde ise şiirin bu kadar çok tutmasının nedenini, sloganlarla düşünmek ve kendini ifade etmek olarak anlatmıştı.. MB yeni tanıdığım ve şiir konusunda (daha bir çok konuda) bakışına hemen ısınıverdiğim UFUK KESİCİ’nin şiirde aradıkları bende yok bunu biliyorum.. Ancak ülkemin insanı olduğumu da yadsımaya hiç niyetim yok.. Konyaaltı sahilinde denizle olan sohbetlerimi, duygularımın coştuğu anları hep yazacağım.. Adı ne olursa olsun.. Fakat artık şiir bölümüne koymayacağım.. Kültür Sanat bölümüne koyacağım.. İlk gençlik dönemimde de buna benzer bir şey olmuştu; Kendi halimde bir şeyler karalıyordum.. Nazım Hikmet’le tanışınca bir daha yazamaz olmuştum.. Bu sefer yapmayacağım bu hatayı.. Şair filan değilim ben.. Şiir filan yazmak da değil amacım.. Anlığıma geliveren, duygularımla yakaladığım (anlamı var yada yok) duygularımı koyveriyorum beyaz sayfalara hepsi o.. O duyguları da aktarabilmek için benzetiyorum bilinen bi şeylere.. RENKLER VE KOKULAR

İncir kokusu, baba ocağıdır.. Fesleğense ana kucağı...
Anam eli, toprağın her renginde,
Yufka-zeytinyağı ve lor tadında..

Ölüm beyazdır, hiçliktir..
Siyahtır aslında Beyazlık..
Boşluktur.. Sasıdır..
Bakirdir, kekik kokar ..
Tuz tadıdır damakta kalan..
-Deniz suyu değil..

Özgürlük mavidir..
Temiz beden kokusudur..
Salt insan bedeni değildir havadaki koku..
Bir kokteyl bardağı de sen ona ,
Tadın yoğunluğu isteğe bağlı..

Zehir yeşildir..
Panzehirde yeşildir..
Çam kokusudur, iğnelidir..
Çilek tadında cıgaradır..

Şehvet kırmızıdır, portakal çiçeğidir kokusu,
Delirtir, kışkırtır..
Şaraptır, gizemdir,
Değişkenliktir tadı..