Riva Kıyısında

Sabah kahvaltısından sonra Riva deresi kıyısında keyifli bir gün geçirmek üzere düştük yola. Madem Riva’ya kadar gelmiştik o zaman önce bu sahil kasabasına da uğradık. Yaz aylarında dönüştüğü curcunadan eser yoktu Riva’da. Boş sayılabilecek sokaklarda dolaşırken birçok tabela, emlak ofisi ve inşaat çarptı gözümüze. İstanbul kalabalıklaştıkça şehir dışı sayfiye yaşamı tercih edilir oldu. Bunu fırsat bilen inşaat firmaları da birbiri ardına sitelerini kurmaya başladılar. Korkarım birkaç yıl içinde Riva’da sahil kasabası özelliğini kaybedip, her sitede ayrı bir küçük İstanbul haline dönüşecek.

Doğanın burada da bozulacağı düşüncesini kafamızın bir tarafında bırakıp, dere kıyısına doğru düştük yola. Dere boyunca birçok aile piknik yeri tarzında işletme var. Bazıları sürpriz bir şekilde konseptini değiştirmiş olsa da. İlk durağımızda bizi bu sevimli dostlar karşıladı.

Önce anneleri geldi anlamak için niyetimizi. Etrafımızda dolaştı, kokladı. Bizden zarar gelmeyeceğine ikna olduğunda sevdirdi kendini. Sonra bir başka anne geldi yanımıza fotoğraftaki Danua. Bu yaşıma kadar hayatımda hep köpekler olmasına, sahipli ya da sokak köpeği önemli olmadan yolda durup sevmeme rağmen bu Danua’nın büyüklüğü tedirgin etti beni. Boyu en uzun olan köpek sanırım. Sanki yanımda bir köpek değil de yeni doğmuş bir tay vardı. (Tamam, canım biraz mübalağa yapmış olabilirim)

Derken yavruları gördük Danua’nın bir, diğerinin beş yavrusu var. Ve de galiba bir aylık. Danua’nın yavrusu da kendi gibi büyük. Diğer yavruların yanında annesi gibi kalıyor. Yavruların yanına gittiğimizde anneleri önce durumu kontrol ettiler. Kendilerine olduğu gibi yavrularına da zarar gelmeyeceğini anlayınca bizden. Kış güneşinin keyfini çıkarmak üzere uzaklaştılar yanımızdan. Yavruları severken farkına varmasak da uzaktan eminim iki çift göz izliyordu ne yaptığımızı. Bana kalsa bütün bir gün onları seyrederek geçirebilirdim. Ama tesis istediğimiz gibi olmayınca zoraki olarak ayrıldık oradan. Hafızamızda sizlerle de paylaştığım güzel karelerle.

Biraz dolaşınca istediğimiz gibi bir yer bulduk. Dere kıyısında bu sefer başka güzellikler çıktı karşımıza. Afiyetle yenen yemeğin sonunda yüzümüzde tebessüm, biraz da üşümüş olarak ardımızda bıraktık Riva’yı.