Ruhmatik

Gene yağmur yağıyor bak. Yağsa da bir işe yarasa bari. İçimize işleyip, içimizdeki tüm kötülükleri arındırsa, zehirleri akıtsa. Ama nerde? Boş yere yağıyor bu yağmurlar. Ne o bize fayda ediyor. Ne biz ondan faydalanıyoruz. Ama doğamız faydalanıyor ona bir şey diyemeyeceğim. Ama insanlar hiç nasibini almıyor, alamıyor bu yağmurdan. Yıkasa günahlarımızı fena mı olurdu yani. Demek o kadar kirlenmiş ki ruhumuz bir tek yağmur damlasından bile medet umar olmuşuz. Aslında yağmura falan da gerek yok aslında. Bizim yüreğimizde bir yerlerde mevcut olan ruhmatiğini(ruh deterjanı) bulup, çıkarıp kullandık mı içimizde ne kötülük kalır, ne zehir.

Ama bütün bunlara rağmen siz ruhunuzu arındırdıkça, karşınıza ona leke sürmeye çalışacak insanlar çıkacaktır muhakkak. Doğanın kanunu bu. Siz yapıştırırsınız onlar gelir kırar. Ama sizde bütün bunlara göğüs gerecek direnç olduktan sonra sizi kimse yıkamaz inanın buna. Şuan klişeleşmeye doğru gidiyorum. Evet farkındayım bunun. Öyleyse hemen klişe sınırlarından dışarı çıkmalıyım derhal!

Unutmayın ki Superman diye bir karakter aslında yok. Yani sizi sizden başka kurtaracak biri yok. İstisnai durumlar olabilir tabi ki. Hayatınızda siz tökezleyip düşersiniz. Biri gelir sizi çukurun içinden çıkarır. Tabi bunu yapacak kişiler her zaman da çıkmaz. Zaten ben de istisnalardan söz ettim bu da o istisnalardan biri. Başka bir istisna var mı onu da bilemeyeceğim yani.