Ruhu ziyaret ediyor

Herkesin malumudur. Zira arızalı, sakat, özürlü, delilik bunun adını ne koyarsanız koyun ki, insanlar asla böyle özelliğe sahip birinin yakını olduğunu göğsünü gere gere asla söylemez. Söyleyemez. Hele de eğer biraz akıl özürlü ise asla söyleyemez. O insanı istemediğinden değil, " o delinin kardeşi mi?" cinslerinde delilik var denir  diye istemezler  ve de her yönüyle uzak kaçarlar. 

İnsan bunları bildiği için ki, başına gelen bazı "doğa üstü " dediğimiz  olayları kimselere asla anlatmak istemez. Aslında bu gibi olaylar asla " doğa üstü "değildirler. 

Çünkü doğa kanunlarının kaçta kaçını biliyoruz ki? değil mi? Doğayı meydana getiren bu kanunlara, bilim insanlarının araştırmaları sayesinde gün geçmiyor ki yenileri ekleniyor. Ama bilgiden yoksun, hasberkader otoriteye gelmiş insanların sayesinde, maalesef ki bu araştırmalar, araştırıcıları tarafından bitirilmeden, veyahut şöyle söyliyebilirim ; Araştırılmalar güçlü bilgisizler tarafından maddi ve manevi engellenmek süretiyle yarıda kesilmektedir. Şunu söylersen dinden çıkarsın, bunu söylersen yurtdışı edilirsin mantığı bilim çalışmalarını asırlardır olumsuz yönde etkilemektedir.

Bütün bu açıklamayı üstünkörü de olsa yaptıkdan sonra ; Yaşadığım güzel bir olayı anlatacağım.

Ve de bunu bir arkadaşım anlattı veya bir kişiden dinledim diye basit yollara sapmayacağım.

Çok ama çok sevdiğim ve hayatta en çok güvendiğim insan olan ablamı yıllar önce kaybettim. Onun hastalığına çare olmak için çok ama çok çaba gösterdim. Elimden geleni maddi manevi yaptım.

O hayatta iken ve de bu dünyamızı terkettikden sonra iki evladına hep sahip çıktım. Maddi manevi sahip çıktım. Ve arkam teneşüre gelene kadar da sahip çıkacağım ve arkalarında olacağım. Bu böyledir. 

Kendi evladımdan sonra onlar gelir. her neyse konumuz bu değil zaten. 

Ben memleketten dolayısı ile ablamın da mezarından çok uzakta yaşamaktayım. Hayat şartları beni buna zorladı. Gurbete gelene kadar  seneler geçmesine rağmen kendisini rüyamda bile göremiyordum. Ama gurbete çıkalı iki üç sene olmuştu ki, gün ortası bir zaman diliminde kulağıma kendisine has bir hitapla bana bir soru sordu. Ne yalan söyleyeyim ki hiç de şaşırmadım. Şaşırmadım yani. Sanki yanımda imiş gibi onun aurasını hissettim. O öyle geçti ve aradan yıllar geçti. Ben o şehirden daha uzak bir şehire taşındım. 

Bir gece daha yeni yatmış ve uyumamıştım. Çok acele nefes nefese bir vaziyette yorgun yanima geldi homurdanarak,  yorganımın kenarlarını bastı üşümiyeyim diye. Nefesini hissediyordum. Başımı çevirsem kendisini görebileceğim  yakınlıkda idi. 

Geçenlede ise uyandığımda arkamda yatıyordu. Yüzü öbür tarafa doğru idi ve ben onun sıcaklığını hissediyor nefesini duyuyordum. Birden göreyim diye döndüm kimsenin olmadığını gördüm ve yorganın üstüne elimi attığımda oradan birinin kalktığı sıcak oluşundan çok ama çok belli idi. Normalde bu soğuk kış günü yorganın dış tarafı soğuk olması gerekirdi. Halbuki arka tarafımda yorganda sıcaklığını bırakarak gitmişti.

Kalkıp ruhu için "yasin okudum tabiki.

Onun berzah aleminde kendi eliyle kendisine ev yapmakla meşgul olduğunu biliyorum. Evinin içini düzenliyor. her şeyini kendisi yapıyor. Allahım onu cennetine laik görsün inşallah. Okuduğum kuranlar kendisine hediyem olsun inşallah..

Burada sadece bir ikisini anlattığım  bir şey. İnsanlar bedenlerinden çıktıkdan sonra yok oluyorlar diyenler bence asla bu dünya ve alemler hakkında hiç bir şey bilmiyorlar. Dünyamızda biz bir şeyi istediğimiz zaman onu gidip bulup alıyoruz. Bedenden çıktıkdan sonra ise ne istiyorsan onu düşündüğümüz şekli ile önümüze geliyor.