Ruhum; kefeninde...

Sana gelebilir miyim bu vakit?

Tek bu vakitte insanım, tek bu vakitte kendimim.

Bir o kadar biçare yüreğim.

Kapıda kalan kedilerin patisi gibiyim;

kimi zaman ısırıyor, kimi zaman tırsıyorum.

… kimi vakit de tırnaklarımın izi kalıyor kapılarda.

Bu vakitler de,

… vicdanım bekçiliğe soyunuyor şüphesiz.

Tüm kötüleri yok ediyor, iyiliğin mavi ışığına sarıyorum her yeri.

Vazgeçiyorum sonra.

Acıların sarhoşluğunda yüreğim;

suskunluğa boğuyor dilimi, susuz bırakıyor gözlerimi…

konuşmak istesem; dilim varmıyor,

ağlamak istesem; gözyaşım akmıyor.

Ruhum; kefeninde.

Kapında ölüyüm.

“Kötüler olmasa iyileri nasıl bilirdim.

Edepsizler olmasa, edebi nasıl öğrenirdim.

vefasızlar olmasa,

dostu tanırmıydım.

Öyle ya,

Hayat ,

hem cehennem, hem cennet!

Bir yan melek, öbür yan şeytan.”