Ruhum ruhunun sen yatısında

Aklıma gelir miydi? Senden böyle ayrılmak

Helalliğini almadan beni de bölü-verdin

Görsen yerin dibiyim bilsen bilinmez/inde serim.

Sitemler karanlığından kaçan dört yanım karabatak.

Kim çekip de çıkaracak beni

Ruh bölüğüm olan sevgiliden hallice!

Seni düşlerimden kaldırmanın mümkünatı yok,

Zaten isteyen kim ki? 

Peyderpey geri durup sitemine ne gerek var diyemeden

Aniden paldır küldür gittin işte!

Ama ruhunun can evi

Çakılı odamın her yerinde

Meğer ne çok dağılmışlığın varmış

Beni sen yapan ruhunun çıkmazı öznel yerinde!

Ruhunun beni kıskandığını anlatmaya çalıştığını

Neden sonra anladım

Kırıp döktüklerinden

Mutfakta ne çok önümde ve ardımdaydın

Nasıl algıladığını bilemiyordum ama

Dakikalık durumlarda ya tabak kırılıyordu ya da bardak

Bu ise aklımdan saniyelik çıkışlarında oluyordu sadece.

Ben de çok sevmiştim seni

Hem de üzerine gül dahi koklamam/acısına diyerek!

Neydi olanca kastın derinden de derinde?

Dokunsan, dokunamam, hem değilsin hem bensin!

Aniden ölü-verdin, çektin ayak dibine

Ruhum ruhuna örtü, rahat uyu yerinde!

Ne vardı sanki terk edip çekip gittin

Bensiz yalan dünyayı

Gözlerinden içerdim pırıltısında ben ayı.

Ruhum ruhunun sen yatısında derken

Ölmeyi becerip de yanına gelemediyse

Zamanı zorunlu beklediğim-dendir sevgili.

Bak nasıl da biliyorum!

Savrulur ayak öyle bir çekilir ki mezarın çukuruna

Sekmeyen selasıyla birlikte mahşerin en soğuğundan!

Aklıma düşürdüğümde zeytinden kara gözlerini

Özledim desem özledim cananın can tanesi

Sen ruhumun kadimin-den has aşkı

Mazimdeki demli yıllarım

Senin olan bende saklı.

Dolu dolu yaşandı seninle güzümde hazzım

Uzun kirpiklerin çağırdığında serçe misali sokulurdum

Şikayetin olmazdı gezindiğin takatim.

Ah gönlümden içre özüm gecelerimin nur sözü

Siluetin kireç duvarlardan flusunu yansıttığında

Sinemin ruh pınarı tuzlusundan sen gözü olup akar.

Sorma

Bir ilerlese saatim

Debdebesinde ömrümü daraltıp da sıkar canı

Sen olursun ruhumun gözündeki tedirgin yaşlarım

Mecalim nasıl da biçare, at başı zorlanır

Sönüğünden pervane yüreğim

Usanmış avare bedenim ağıt yakar

Çıkmak için fırsat kollar durduk yere ha bire.

Tebdili mekanın karanlığında

İstisnası sen olan, ey cananın can sızısı

Ruhum ruhuna nasıl da sokulur takatsiz

Hadi tez elden çağır da al beni de ruh koynuna!