Ruhumdaki mavilik: Chopin!..

İdil Biret'ten Chopin'i dinliyorum....

Pencerem açık. İstanbul soğuk, soğuk giriyor içime. Aldırmıyorum. Ona da bir bardak çay dolduruyorum. Doluyum. Biliyor Chopin, onun için, benim için çalıyor İdil Biret.

Şimdi birlikte dinliyoruz....

Elimdeki mavilik hüzünleri sepete dolduruyor. Evimde mavilik. Oturuyorum. Oturduğum yerden bulutların saçını tarıyorum. Tanıyorlar. Anlayış gösteriyorlar.

O kitap seni bana anlatıyor Chopin...O piyano sen gibi dokunuyor duygularıma....Kadınım, ceketimin cebinde oynaşan dizelerimi sakına hizaya sokma, onlar ki onlar....

Chopin'i dinleyince....

Çekiliyorum denizlerimden. Sınırı net düşüncelerimde yavaş yavaş....Daha ilk notanda beğenmiyorum yaşam notumu, saldırıyorum geceye....sonra, sonra o sümüklü çocuklar gibi şen dönüyorum yuvama.

Dengenin o dengesizliğinde keyifleniyorum parmakların akarken bedenimde.

Bir daha sorsan; hangisiydi o? Sen, özellikle sen geçmezsen piyanonun başına, anımsayamam. Kayıp mıdır? Zamanın çekiştirmesi kısaltıyor. İdil Biret'e sığınıyorum.

İyi oluyorum sen çalarken, katılıyorum o dinginliğe, yavaş yavaş yol alıyorum, yavaş yavaş...

1. Not: Bu İstanbul gecesinde bir şey gizli, kimsenin bilemediği ve sende Chopin, o gizlerden çok var.

2. Not:

Yerimi arıyorum...

Chopin, karşıma

kim çıkarsa...

Yavaş yavaş çal, yavaş,

parmakların gece olsun,

öyle dokun

dünyama.

Ş.Y.

3. Not: Nocturne In F minör Op..55 No.1 İdil Biret'ten dinle ve ....