Rüyalar gerçek olsa

Yirmi yedi yıllık öğretmenlik yaşantıma emekli olarak son verdikten sonra ailemle başbaşa kalmanın güzelliğini yaşamaya başladım. Dünya tatlısı üç kızım ve eşim, le birlikte kışın Adapazarında, üç ay yaz tatilinde KOCAALİ de yazlıktayız. Kışın iyi havalarda bahçede çalışmak ve dostlarla piknik yapmayı cok seviyorum. Kızlarım sayesinde bilgisayarla tanıştım . Adımı googlea yazınca ne çıkacagını merak ettim. Karşımda Selçuk arkadaşımın okul resmini gördüm. ''Milliyet Bloğa''ta İstanbul Atatürk Eğitim Enstitüsünden sevgili sınıf arkadaşım sevgili M.Selçuk Gazioğlu arkadaşlarından söz edeken benden de bahsetmiş.

(Milliyet Blog'da http://blog.milliyet.com.tr/mselcukgazioglu.) Çok heyecanlandım. Telefonumu bıraktım. Selçuk beni aradığında rüyadaymışım hissine kapıldım. İlk defa 35 yıl aradan sonra telefonla konuştugum ilk arkadaşımdı. Sesini tam olarak benzetemesem de karşımdaki Selçuktu. Eski resimlere baktığımda eski güzel şen şakrak günler bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçmeye başladı. İnternetten Doğan Ateşi de buldum. Telefonla konuştuk . Adapazarlı olarak beni hatırladığını söyledi. Diğer arkadaşlarıma ulaşamasamda resimlerini gördüm. Liseden Mücahit aradaşımın mesajını aldım. Hasret gidermiş gibi oldum. Erol Demirle Lisede sıra arkadaşıydık. Beraber resmimiz olmadığından Lise anılarımda ondan bahsetmediğim için bana darıldığını söyledi. Eğitim Enstitüsünden en çok özlediğim kara Mehmet i bulunca çok sevindim. Kendisi kafa dengi bir arkadaşımdı. Çok güzel maceralarımız oldu. Adı: mehmet bilici. Kasım Koçak arkadaşımla telefonla konuştum. Aynı Kasım. Hiç değişmemiş. Sesinin tonu, konuşma havası, neşesi aynı. Diger bölüm arkadaşlarından Efrasim ve Seyit Erdoğanla int. te buluştum. Diğer arkadaşlarımıda bekliyorum.