Sabaha kadar burdayız

Neleri sorgularız?

Zamana ve mekana göre değişiyor... Kendimizi sorgulamaktan başlayıp sevdiklerimizi sevmediklerimizi yaşananları nedenlerini hayatı eşi dostu arkadaşı çevremizdeki en yakın kişilerden uzanan bir zincirle en uzak mesafeye kadar herkesi sorguluyoruz. Hiçbir şey bulamazsak zamanı sorguluyoruz.

Zaman zaman doğrularla yanlışlar yer değiştiriyor. İnsanın bütün bildikleri bir anda tepetaklak oluyor. Böyle hissetmemizin nedeni zaman mı yoksa biz miyiz ? Değişen nedir de insan sürekli farklı duygular içine giriyor? İnsanın korkuları bile zamanla değişiyor.

Kusura bakmayın arkadaşlar dostlar ama bu gece bana katlanmak zorundasınız... başlamış bulundum ve yazının devamını şu an ben bile bilmiyorum...

Nelerden korkarız?

Şahsım adına ben en çok değer verdiğim insanlar tarafından yanlış anlaşılmaktan korkarım. Hiç anlaşılmasam umurumda olmaz ama yanlış anlaşılmak benim yaşam enerjimi tüketir.

Karanlıktan da korkarım korku filmi izlemekten de. Fareden börtü böcekten de korkarım. Köpekten korkarım küçük büyük fark etmeksizin. Üstelik bahçeli evde büyüyüp her türlü hayvanatla iç içe yaşadığım halde...

Çok sevilmekten korkarım. Bilirim ki insana en büyük zararı hep sevenleri verir... Çok sevmekten de korkarım bağımlı yaşamaktan belki üzülmekten. Bir de sevdiklerimi kaybetme korkusu var ki onu ne siz sorun ne ben söyleyeyim!

:) Sonra an gelir korkmaktan korkarım... Beni esir alıyor diye... Daha sonra içimde bir supergirl bağımsızlığını ilan eder. Korkuların yersiz olduğunu bazı korkularla cesurca savaşmak gerektiğini fısıldar kulağıma.

Şu an kendimden çok sıkıldım... böyle devam edersem bu yazının sonu gelmez dağıldıkça dağılır ve sizde bana “eeeeeee?” diye sormak zorunda hissedersiniz.

Eee si, iyisi mi ben bunu bir şarkıyla bağlayayım... Yoksa sabaha kadar buradayız...

Ne yapsan olmuyor gözüm
Terk etmiyor bizi hüzün
Bir macera yaşamak dediğin
Küçük zamanlar harmanı

Sevildiğin, üzüldüğün

Hatırlamaktan ibaret
Hatıralar nihayet
Tesellisi çok zor sözün

Ne gemiler yaktım
Ne gemiler yaktım
O kadar yandı ki canım
Sonunda karşıdan baktım
Ne göreyim kendime yıldızlardan daha uzaktım

Bu kızı yeniden büyütmeliyim
Kor ateşlerde yürütmeliyim
Değirmenlerde öğütmeliyim
Farkındayım
Farkındayım
Kazanmalı, kaybetmeliyim
Aşk uğruna harp etmeliyim

Kendini seçemiyorsun
Bırakıp kaçamıyorsun
Yazmadığın bir hikayede
Uzun ya da kısa vadede
Az biraz keşfediyorsun

Öteki olabilmeyi
Yerine koyabilmeyi
Geride durabilmeyi öğreniyorsun

:) İyi bayramlar...

http://www.esmakahraman.com/sabaha-kadar-burdayiz/