Sabır Osman Abi! Sabır

SABIR OSMAN ABİ!  SABIR

Yerlere düşmüşsün, tıpkı paspas gibi.

Ne zaman dolacak, çilen Osman abi.

Kapkaradır yüzün,  sanki kazandibi.

Hakka tevekkül et, sabır Osman abi !*

İşsizsiziliğin aşırı şekilde arttığı şu zamanda, okuma yazma bilmeyen, okur yazar veya üniversite mezunlarının bile boşta kalarak iş bulumadığı ve dolasıyla çoğu zaman kendini değersiz  olarak gören insanımızın  dua etmekten başka elinden bir şey gelmiyor.Sanki yerde paspas misali  ayaklar altına düşüyor.İş bulamadığı için bir baltaya sap olamıyor, insanlar arasına kazan  altı gibi simsiyah bir yüzle ictima-i hayatta dolanıp duruyor. Sadece ve sadece dua etmek ve Hakim-i mutlaka tevekkülden başka bir şey yapamaz duruma gelmiştir.

Ne derse desinler,  hiç kafanı yorma.

Zamansız her yerde, her soruyu sorma.

Cemaatte sakın,  tepeye oturma.

Diline sahip ol,  sabır Osman abi !*

Dünyada en kolay akıl vermektir. Bir iş bulup çalışamadığı için, “Durgun su tehlikelidir” misali, her kafadan bir ses çıkmakta, insanlar şüpheci ve sorgulayıcı olarak bakmaktadır. “İnsanın ağzı torba değil ki büzüp bağlayasın”, “Ağzı olan konuşuyor”. Konuştukça da batıyorlar. Konuştukça da insanları  daha tehlikeye götürmektedirler. Çoğu dengesiz ve tutarsız duruma getirilen insanlar, yersiz, zamansız konuşmaktadırlar. Girdikleri toplumda mevcut kural ve kaidelere ayak uyduramamaktadırlar.Yer, zaman ve mekan mefhumlarına dikkat etmeden gelişigüzel konuşmakta ve kendine ait olmayan yerleri iştigal etmektedirler. Yerlerini, mevki, makam ve posizyonlarını idrak edememektedirler. Dillerine sahip olamadıkları gibi eylem ve hareketlerinde de tutarsızlıklar görülmektedir.

Çamur atarlar hep, boşver sen atsınlar.

Hakimi mutlak var, aşa su katsınlar.

İsterse kuş tüyü, yatakta yatsınlar.

Beline sahip ol,  sabır Osman abi !*

Çalışmayan veya iş bulup çalışmayan, insanlara rastgele sözler sarfetmek çok kolaydır. Çamur at izi kalsın misali yüzlerine herşey söylenmektedir.Belki işsiz diye bilinenler taşı sıksalar suyunu çıkarırlar.Hatta bir sinek gibi ezebilecekleri kişiler tarafından,  haksız  kazanç elde edip, haksız mal edindikleri , pişmiş aşa su kattıkları, insanları gurur ve haysiyetleriyle oynadıkları, onları rendice ettiklerini düşünürsek, sabır etmekten başka ne yapabilirlerki. Doğruluktan ve dürüstlükten bahsederken en büyük kötülük ve çirkinlikleri kendileri yaptıkları, ve bu haram paralarla kuş tüyü yataklarda yattıkları, küş sütü eksik olan ziyafet sofralarında oturdukları, küş misali sefaya daldıkları, genç kızların  körpe hayatlarıyla oynadıkları, geleceklerini kararttıkları, kısacası beline sahip olamadıkları aşikardır. Halbuki” Eline baline, diline sahip ol”maları gerekmez mi?

İnan ki kızmayla, geçmez asla hayat.

Duanı  yaparak, teker teker say at.

Kurtarmaz kimseyi, hat, katı ne de yat.

Hissene razı ol,  sabır Osman abi !*

Zevk-ü sefa içerisinde rezil bir hayat sürmeye çalışanlara, yoksulluk ve sefalet içinde yaşayanların kızmaları neyi değiştirir ve neyi  değiştirdi şimdiye kadar.Kızmakla bu hayat biter mi sanki... Haksız şekillerde sahip oldukları hatlar, katlar, yatlar ve daha bir  çok sözde öz varlıklarıyla acaba kendileriin bu sorumluluklarını yerine getirmekten kurtarır mı? Ancak Rabbül alemin tarafından kendilerine  ihsan edilenlere rıza göstererek, tevekkül etmesi, ve olanlara  elinden geliyorsa karşı çıkması, olmuyorsa, diliyle ikaz etmesi, olmuyorsa kalben buğz etmesi gerekmektedir. Sabırla sonucu beklemesi gerekir. “Mevlam neylerse güzel eyler.” Hiç bir kötülük ve yapılan cezasız kalmaz.

Tevekkül, metanet, hep insana hastır.

Engel olan var mı? Çekilecek yastır.

Acılar yürekte,  yapılan ihlastır.

Kalbini ferah tut, sabır Osman abi !*

Canlıların en şerefli olarak yaratılan insan mükemmel özelliklere sahip bir varlıktır. İnsan da mevcut fiil ve hareketlerin , duygu, düşünce idrak etme özellik ve güzelliklerini başka hiçbir canlıda görmezsiniz.İşte bu özellik ve güzelliklerden tevekkül ve metanet ancak olaylar karşısındak, insana hastır.Belki fiili olarak müdahaleler olabilir ama duygu ve düşüncelere de sahiplik edilemiyeceğine göre, sadece acısı çekilir.Ancak acılar karşısında yapılacak dayanma gücü ve mutlak hayat sahibi olana ihlasla ayakta durur ve hayatını idame ettirir. İhlaslı olanın kalbi ferahtır. İhlâslı olanın sabrı tamdır.Acı ve sızılar ancak iman, itikat, ihlasla hafifleyebilir.

Mutlak fani hayat,  inan ki bitecek.

Herkes ettiğinden, hesabın verecek.

İnan Kerim’im de, nefs, nefsi diyecek.

İçin rahat olsun, sabır Osman abi !*

Bu hayat fanidir. Kaça kadar yaşarsan yaşa mutlak sonu ölümdür. Ölümsüz hiçbir canlı gösteremezsiniz. “Her nefis ölümü tadacaktır”  sanırım bilmiyeniniz yoktur. Herkes ettiklerinin hesabını verecek. “Miskal zerresi kadar iyilik yapanlar mükafatını, miskal zerresi kadar kötülük yapanlar çezasını görecektir” Herkes ettiğinden, ettiklerinden, mahiyetinde çalışanlarından, eşinden, çocuğundan herkes sorumludur. Edilenin hesabı mutlak verilecektir.Yarın mahşer günü herkesin “Nefsi nefsi” diye kaçtığı o günde köşe bucak kaçmaya çalışacaktır. Artık ne fayda... son pişmanlık kar etmez. İşte o günde vicdanın rahatsa, iyiliğin varsa, insan olmanın gereklerini yerine getirmişsen bahtiyarsın demektir. Sabrın ve tahammülün karşılığını almışsın demektir.

İçin rahat olsun Osman abi, için rahat olsun. Sen sabırlı ol.

*Abi=Ağabey

Resim netten alıntıdır

Kerim BAYDAK

kbaydak61-artan@hotmail.com