Sabrın değeri

Çoğu zaman sabrederek belirliyoruz kendi değerimizi.

Yaşananlar bazen o kadar kırıcı ki, kararsızlıkla geçen zamanlarda hemen bir şeyler yapmayı aklımıza koyuveriyoruz ama doğru ama yanlış.

Her geçen an enerjimizi yavaş yavaş emiyor ve kendi zihnimizle bedenimiz arasında sıkışıp kalıyoruz. Bir adım bile atamaz halde.

Düşüne düşüne varamadığımız o noktaya sabrederek mi ulaşacağız diye soruyoruz kendi kendimize.

Aslında ne olacağı ne yapılacağı belli olsa da insan bunu kendisine dayatamıyor. Gerçeklere değil de yalanlara inanmak daha güzel geldiğinden.

Ve artık ümitler tükenmiş halde ne olacaksa varsın olsun kıvamındayken o karar alınıverir. Sanki sabrettik de bu zamana kadar sıktık dişimizi gibi.

Halbuki kendimizden ne ödünler verdik bu bekleyişlerde bu iç çekişlerde.

Her şey olacağına varır diyerek bekledik ve yine bekledik. Ve sonuçta yine başa döndük.

Peki kendimizi yıpratmak için miydi bunca şey? Neden sabretmeyi acı çekmekle bir düşünürüz diye sorgulayalım bence bir kendimizi.

Her şeyin en kötüsünü de düşünüp en iyisi olması için mücadele veriyoruz. Ancak içimizi ferah tutup artık yolumuza bakmamız gerektiğini bir türlü kendimize anlatamıyoruz.

Durum bundan ibaret. Tezcanlı olmadan , kararlarını alıp en uygun zamanda harekete geçmek işte sabır budur. Ömrünü bir hiç uğruna bekleyerek çürütmek değil.

Başkalarına tanıdığımız şansı biraz da kendimize tanıyarak sabrın en güzel meyvelerini toplamaya başlayalım. Net düşünelim ve öngörülü yaşayalım hayatımızı. Tek kullanımlık hayatlardan olmasın bizim ki.
Sabrınıza güvenin. O size her türlü fikri getirecektir.

 T.GEZİCİ