Şafak şarkısı

Ayın ışıkları dökülür tel tel,

Küskün, ses vermez, dağ yamaçlarına.

Durgun bir uçuşma, gök bir sel, bir su,

Düşen ak damlalar, mor ağaçlara.

*

Yıllarca bekleyen biz değil miyiz?

Hep ağlayaraktan O’na yalvaran.

Özlemimiz hep su, göl, mehtap, deniz,

Karanlık dağlardan yamaçta her an.

*

Şafakta Tanrı’ya uzanan eller,

Işık bekler kara gökler içinden.

Yağmur duasınca umutlu diller,

Ayrılsın karanlık, ıslakça tenden.

*

Gözler bu şafakta başka kamaştı,

Başak sarısınca bulanık ışık,

Gözlerle hür oldu, settini aştı.

Gönüller şimdi şen, dünle barışık.