Sahibini arayan mektup...

Seninle başladı yeryüzündeki tarih ve maceramız; melekler görevlerini harfiyen tamamlayıp kanatlanıp çekildiler.

Adem babamız ve annemiz Havva ayak bastığında bu topraklara bir hayli kahırlı ve hüzünlüydüler. İlk günahlarının şoklarını henüz atlatmamıştılar; aftan ümit var fakat yüreklerinde işledikleri günahın yalazı dağlıyordu ciğerlerini; yanar mı?Yanıyordu ciğerleri!

Zaman bir merhemdir; şifası hepimizin sarar irili ufaklı yaraları...

Onlarında zamanla sarıldı yaraları tekrar biraraya getirildiler. Yüce rabbimizin katından çıktı afları. Adem baba ve Havva anamızdır atalarımız. Onların neslinden çoğala çoğala gelişiyoruz. Maziye dönüp şöylece bir baksak; bugünkü dünyamızdaki keşmekeşliğimize, perişanlığımıza dudaklarımızdan dökülen buruk bir tebessümle güleriz...

İnsan olan mazisini, yaşadıklarını, gelip geçtiği yolları unutur mu?

Hatırlasak; ayrılığın, gayrılığın ne yaman bir gaflet olduğunu derhal idrak ederiz, öyle değil mi?

Sözüm sana ey Ademoğlu, sözüm sana! Ezelden geldik ebediyete gidiyoruz; GELDİĞİMİZ YER BİR, GİDECEĞİMİZ YER BİR; BAŞKA MEKAN ARAMA!
Öyle ise; gelin canlar bir olalım. Hem böylesi daha hoş, huzurlu ve gereklii...

Anlarsak eğer; İKİLİK YOK, BİRLİK VAR CANA CANA BİRİZ; birlikten güç, kuvvet, esenlik, huzur doğar.

Bu mektup burada başladı, bitmez kolay kolay...

Zaman zaman yoklayacak gönülleri ıtırlı sabah esentisi gibi... Kapısını açık tutana rahmet, bereket yağar...

Kalın sağlıcakla tekrar esene kadar. SELAM VE MUHABBETTİR EZELDEN EBEDE KADAR.

NE SEN BAKİ NE BEN BAKİ; BAKİ OLAN "O"...