Salih Usta

Salih Usta eniştem olur. Baş kalfa. Ben kendimi bildim bileli bir müteahhitin yanında çalışır. Onun baş yardımsıdır. Ondan habersiz iş yapılmaz, bir çivi bile çakılmaz. O kadar sadıktır ki müteahhit tüm işleri ona yıkmış, hiçbir şeye karışmaz. Bir değdi iki olmaz ve tüm kararları Salih Usta verir.

Artık yorulmuştur, emekli olup biraz dinlenmek ister. İki yıl önce de bu düşüncesini patronuna anlatır. Patron önce uzun uzun düşür ve ondan iki yıl süre ister.

TOKİ’den büyük bir iş almışlar ve bunu iki yıl içinde tamamlamak zorundalar.

Bu arada çalıştıkları yere yakın bir yerden patron bir arsa alır.

-Salih Usta buraya bir villa yapacağız. Mimarlarla görüşüp isteklerimi söyledim. Sen de işin başında ol, takiplerini zamanında yap ki genç arkadaşlar eksik bir şey bırakmasınlar.

-Peki İsmail abi hemen görüşürüm.

Eniştem köpüre köpüre, söylene söylene çizim odasına gider gereken bilgileri alır.

Patronun emriyle hızlı bir şekilde işe başlanır.

Geçen ay (temmuz) okullar tatil olur olmaz hem yaz tatilimi değerlendirmek hem bir yerlerde çalışıp okul harçlığımı kazanmak için İzmir’e gittim. Halamı ziyaret edip Seferihisar’a eniştemin yanına geçtim. Niyetim patronun ballı ve kolay işlerinden birini enişteme çaktırmadan kapıp kebap bir tatil yapmaktı. Gider gitmez mimarın yanında kendime bir iş ayarladım. Ağzım çok güzel laf, elim çok güzel çizim yapıyordu. Ne de olsa geleceğin en büyük mimarı ben olacaktım. Eniştemi sordum, villanın bitmek üzere olan son işlerine bakmaya gitti dediler. Gittim. Eniştem yeni villanın verandasında işçilerle çay molasında. Mola bitince döndü bana “bak, bizim patron emekli olmayı düşünüyor, bu da onun emekli mekanı” dedi. Yoğun iş temposundan ve yılların yorgunluğundan dolayı eniştem oraya çok zaman ayıramamış, bir çok tarafı da kusurlu kalmıştı. Bunu eniştemin tavırlarından hemencecik anladım.

İşe başladığımın ikinci günü patron Salih Ustayı al villaya getir dedi. Gittiğimizde patron ustalara kızıyor, ben adama nasıl bu haliyle teslim edeceğim diyordu. Ustalar dahil hiç kimse ne olup bittiğini anlamıyordu. Çünkü bu villa patronundu, öyle biliniyordu.

Patron geldiğimizi fark edince gülümseyerek gel Salih Usta dedi. Ve elindeki kağıtları ve üzerindeki anahtarı uzatarak buyur Salih Usta, emekliliğin ve yeni evin hayırlı uğurlu olsun dedi.

Eniştem neye uğradığını şaşırmış sevincinden hüngür hüngür ağlıyordu. Hepimiz duygulandık. Hakketmişti. Yıllardır dur durak bilmeden çalışıyor, emekli olup kendine bir ev yapacağı günü bekliyordu.

Akşam oldu. Atladık meşhur toros arabasına eve doğru giderken beni kahredecek, ideallerimi yıkacak bir şey söyledi. Meğersem herkesin içinde anlaşılmaz, inanılmaz bir ben ve bana necilik varmış da ben ancak anlayabilmişim.

Dedi ki:

-Evlat, keşke bilseydim o evin bana yapıldığını. Bilsem öyle mi yapardım? Orasını öyle, şurasını şöyle yapardım. Hiç de iyi olmadı böyle. Diye diye, hayıflana hayıflana söylendi durdu. Yolun belli bir kısmından sonra onu dinlememeye başlamış, bu olup bitenden kendime ders çıkarmaya çalışıyordum. O anda aklıma Padişah ve Seyis fıkrası geliverdi.

Zamanın birinde padişah seyisini tartmak istemiş ve onu yanına çağırmış.

-Bak seyis, şu on tane atı yeni aldım, bunların bakımından sadece sen sorumlusun. Bunlar dünyanın en değerli atları. Senden başka hiç kimse karışmayacak. Günü geldiğinde senden teslim alacağım, ona göre.

-Emredersiniz hükümdarım, der ve bakıma başar.

Tam bir ay sonra Padişah tekrar çağırır seyisi ve sorar:

-Söyle bakalım aldığım atlardan en çok hangisi serpildi ve şu anda en iyisi hangisi? Söyle de onu buraya getirteyim.

-Aman efendim ben hiç alıcı gözüyle bakmadım ki. Bi müsaade edin de hemen bakıp geleyim.

Bunun üzerine Padişah seyisin kellesini alır ve der ki:

-Bu size ders olsun, emanet ettiğim her şeye kendi malınızmış gibi bakacaksınız.

Kıssadan Hisse!

Her ne iş yaparsak yapalım kendi işimizmiş gibi yapalım. Başarıyı ancak o zaman yakalarız.

Seyfettin YILDIZ
Yaşam Koçu