Salvador rüyâda

Alaca göğün kızıl göğsü yarasını sarıyor gibi. Semanın kan uğultusu, yosunlu yeşil kaya parçalarına yansıtıyor yargısız imgelerini. Su durgun, su solgun gibi yeşeriyor yosun yosun. Bir balık umut emziriyor, süt pıhtısı bir ebeveyn sadakatiyle. Tepelerde tek ayak üstünde kırlangıç cezasını çekerken, göğün kemikleri sızlıyor yetim yakarışlar içinde. 

Ak gerdan, sarı duman iniltisiyle ter basıyor en derin uykularda. Melekler parmak ucuyla rüyalarımda geziyor usul usul. Oval tuvalde bir palyaço özgürlüğünü çizme telaşında, kuşlar diken üstünde , deliler akıl küpünden bal çalıyor mıh gibi kapanan yarım yamalak ağzımıza. 

Rüyâ gibi bir ok saplanıyor mercan pırıltısyla; can havliyle gözümün feri kaçmadan evvel. Salvador için için ağlıyor, gözkapakları muammada, işaret parmağıyla bulutlardan özgürlüğün resmini çiziyor.... Tuval durgun, tuval solgun... Rüya mı gerçek mi, ben hala ayağımı özgürlüğüme göre uzatıyorum hiç bilmeden. 

Gökhan Cenker