Şampiyonuz yaa...

Bir tarafta ellerimiz, "Boş" kalırken, diğer taraftan, "Şampiyonluk" sevincini yaşayabilmek ne güzel…

Maç biter bitmez hemen bir mesaj çektim oğluma. Ona, "Ne zaman tebrik edeceğini bekliyorum, " dedim. O Galatasaraylı da…

Hemen cevap verdi.

Çok sevindik, çok üzüldük bu takımla birlikte. En olmadık zamanlarda bizi kahretti. En olmadık zamanlarda sevindik.

Şimdi bir eksiğimiz kaldı. O da uluslararası bir başarıya imza atmak.

Bakalım onu ne zaman başaracağız…

Yıl 1959…

Fenerbahçe Fransa’nın Nice şehrinde, bu şehrin takımı Nice ile oynuyor. Bu maçı dinlemek için alel acele aldığımız Lambalı Venüs markalı radyomuzun başına geçtik.

Spikerin anlattığına göre alabildiğince yağmur yağıyor… Ve ardı ardına da kalemize goller geliyor… Bir, iki, üç, dört ve derken beş…

O kadar yüreğime oturuyor ki bu beş gol, hırs ile yumruğumu gayrı ihtiyari radyonun üzerine vurunca, radyonun mobilya bölümü içine göçüyor…

Bana bir radyoya mal olan ve belki de en acı maçlarımızdan biriydi bu maç… Ama bugün, hakettiğimiz sonuca ulaştık…

Fenerbahçe 100. yılında şampiyon…

Kutlu olsun, emeği geçenlerin hepsine teşekkürler…