Sanal alemin vefasız yosması

Google Hatuna ne ben bakıyorum, ne de o bana pas veriyor. Yıllardır bu böyle. Bugüne kadar birkaç yazıma omuz vermedi değil "yem" babında ama gönlümü çelemedi bir türlü!

Ne ben onun bitmek tükenmek bilmeyen "açlığını" giderecek sofra kurdum, ne de o benim soframa "baş konuk" olabildi

.
Ayrı dünyaların insanlarıydık!

Teknoloji sayesinde "bedenime" sahip olabilirdi belki ama "ruhuma" asla!

Bir günden bir güne ona iltifat etmedim! Ne bir demet gül, ne de bir demet karanfil gönderdim!

O ise hep sırnaştı!

Çok iyi biliyorum ki...

"Cinsellliği" ele alsaydım, "Popüler" olana meyletseydim, "güncelin" peşinden seyirtseydim, yazdığım yazılara bol miktarda "sihirli ve çok aranan" sözcükler serpiştirseydim...

Ve ayda bir değil de hergün yazsaydım...

Tüm "poporospuluğu" ile önümde çırılçıplak soyunacaktı!

Beni "tık'a" boğacaktı!

Oysa insanları azdıran ve yolundan çıkaran şeyin "yokluktan" değil, "bolluktan" kaynaklandığını uzun seneler önce öğretmişlerdi bana!

Ölçüsüz ve endazesiz övgünün, aslında içinde alay da barındıran bir "hakaret"olduğunu, her hediyenin hediye sayılmayacağını, kaz gelen yerden tavuğun pek esirgenmeyeceğini, yüzde maske gibi duran sahte "gülümsemelerin" aslında bir "nefreti" gizlediğini kimi zaman güzellikle ama çoğu zaman da kafama vura vura öğretmişlerdi!

Kimi zaman sürüp sürüştürerek "güncel" kategorisi kıyafetinde çıktı karşıma... Kimi zaman o dekolte abiyesini "siyaset" kategorisinden seçti! En kısa minisini giyip "aşk ve evlilik" dedi, "Magazine gel magazine" dedi tüm cilvesiyle.

Alışkındı "güzelliğine" şişe şişe "şampanyalar" patlatılmasına! Etrafı "klavye milyoneri" zamparalarla çevrilmişti ve meraklısı çoktu!

Ve o; tüm şuhluğu ile bana "gelsene tatlım" diyordu!

Ve bana "gel" derken... "Blog kategorisi" ile "nikahlı" olduğumu da biliyordu!

Bu Google Hatuna ben de meyletsem, biliyordum başıma gelecekleri...

Kibarlığından "mezevenk" demezdi belki ama "Sen de memnun ettirenlerden oldun artık, Culduz" derdi, tüm acımasızlığıyla... Eh, bu da aynı kapıya çıkardı sonuçta.

Normalden biraz fazla okunan/tıklanan yazılarıma hep kuşkuyla baktım ben. Hep o Google denen yosmanın uzun ve ojeli parmaklarını bedenimde hissetim.

Biliyorum, pek gösterişli değil benim hatun... (Blog kategorisi) Com tr sayfalarında pek görünmez, editörler tarafından pek önerilmez...

Ama yorucu değil, anlayışlı.

Hem sonra bir yastıkta 10 koca yılımız geçmiş!

Ben bazen "anılara" meyletsem de o bana hiç ihanet etmemiş.

Üstelik kibar! Bir nice "lüzumsuz işgaliyeyi" bile görmemezlikten gelmiş!

Sorarsanız eğer, geçinip gidiyoruz işte...

Geçinip gidiyoruz.