Sanatı toplum için yapmak lazım

Bu aralar İstanbul'daki birçok sanat etkinliğine katıldım işim gereği. Derler ya öğrenmenin yaşı yok; aslında dahası da var; her mesleğin çıraklık kalfalık ustalık gibi dönemleri var. Ben de bu anlamda devamlı sahnede yaşanan performanslardan etkilenebileceğim şeyleri kendime ayıklamaya gayret ederken bir kere daha şu gerçeğin farkına vardım.

Biz 70 milyonuz. Ve İstanbul 12 milyon nüfusu ile 70 milyon insanın icinden oluşturduğu bir kozmopolit yapı. Ve bu kozmopolit yapı kendini öyle görüyor ki sanki tüm Türkiye'yi yönetiyor. Aslında gerçek bu değil. Değerli bir bürokratla yıllar önce yaptığım sohbette demişti ki bana, "Türkiye'yi tanımak, anlamak istiyorsan Ankara'dan Türkiye'ye bakacaksın". Ne kadar haklıymış...

O kadar etkinlikte hep aynı simalar, toplasan maksimum 100.000 kişi. Konserde, barda, şurada burada hep onlar. 69.900.000 kişi ise kayıp ya da bir başka dille 11.900.000 kişi. Ve sahnede olanlara baktığımda bunlar ne kadar 70 milyonun kültürel alt yapısı ile birleşiyor.

Evet tabii ki sanatın evrenselliğine diyecek bir şey yok. Ama çizgi altını çizgiye getirmek icin bişiler farklı şeyler yapmak lazım iken, çizginin üstüne sanki Türkiye'nin gerçeğiymiş gibi bişiler sunmak ne kadar doğru, hala beynimde bu cevabı bulmuş değilim.

Hele akademisyenlerin kendilerini kanıtlama sevdaları ve sahneye koydukları. Nerede yaşıyorsunuz arkadaşlar; ben de bir akademisyenim ancak formasyonum da var. O seyirci bilet alıyor; sizi hayranlıkla izliyor. Peki hiç düşündünüz mü ne anlıyor, ne mesaj alarak oradan gidiyor? Emeğinize cok büyük saygım var tabii ki. Ama bırakın çizgi üstünü daha çizgiye getirmemiz gereken milyonlarca insan var...