Sanmalar

yaşam perdesindeki maskeli balolar yoruyor artık beni

kırgınlıklarımın toplamı, omuzlarımı ağrıtıyor

sanırım yaşlanıyorum, herkes gibi

zaman zaman deniz kenarına gittiğim gibi

şu aralar çocuk parklarına gidiyorum

elimde bir şişe su, gözlerim dalgın

ve aklım, yüreğim inan çok ağır

saatlerce çocukları izlemek iyi geliyor  bazen

bilmiyorum, anlam veremiyorum neden

sanırım saflığı özledim,

maskesiz sahneleri ve gardroba asılmış eski yalnızlığı

sanırım yaşlanıyorum, kimileri gibi

dalıp dalıp gidiyorum çocuk parklarında

yüreğimdeki bağlı çıkını ellemiyorum

öylece duruyor arkamda.