Sansür

Şunun şurasında iki lafın belini kıralım dedik.

"Olmuyor!..."

İş yazmaya gelince;

-başkaları da okuyacak diye düşünmeye başladığınızda, kendi kendinizi frenliyorsunuz.

-Ne derler,

-ne düşünürler?

Kimisi;

-yazim kurallarina uymuyorsun,

diyecek.

Kimisi;

-Turkce karekterler kullanmiyorsun,

diye kizacak.

Kimisi;

-amma da sacmaliyorsun,

diye cikisacak

Sevgilimizi yazsak karım, karımı yazsak sevgilim, ne diyecek?

Yani bizim ki lafın gelişi. Söz gelimi. Düşüncelerimizi anlatmak için örnek. Yoksa konumuz aldatılmış kadınlar, unutulmamış sevgililer değil!...

Arkadaşımızı anlatacağız. Adam görevde. Belki de terfi sırasında. Halt eder, bir yanlış yazarsak?

Anamızı yazacağız, olur ya, bir şey yazarız;

-hakkım sana helal olmasın!...

Kardaşımızı yazacağız;

-peki sen ne halttın?

deyip, bizimle konuşmayacak.

Rüzgardan söz etsen seller, sellerden söz etsen rüzgar alınacak?

Yağmur desek;

-hayır ben kardım!...

diyecekler...

Sonra; yazmamız gereken şeyler var, bizden sonrakilere kalsın.

Bozuk imlali, abuk subuk da olsa, bizim dilimizle bizi anlatsin...

Amma; cesaret nerede?

Yahu şu yazarlar çizerler ne cesur, ne büyük insanlarmış?

***

Elimiz ayagimiz titriye titriye yazmaga basladik...