Sarıl ve asla bırakma...

Her yaşadığım bi geçmişten daha mükemmel, bundan ötesi yok bunu bilmiyorum varsa da ancak öğrenebilirim...

Bazen insan bir hayale sarılır o hayali birisinde gerçek sanmak ister...

Heyecan, güzellik, samimiyet, görüntü, ses, gülüş, her şey.

Öncelik neydi?

Belli ki sıkılmışım içten içe...

Rüzgara çıktım, deniz alçalmış gibiydi, berraktı..

Kimseler yoktu, sessizlik hakimdi..

Ankara’yı hiç bilmiyorum artık... O kenti bıraktım..

Bulunmak zorunda olduğum bir yerlerde artık hiç bulunmak istemiyorum..

Yarın günü bir yüksek yaylada ya da bir orman da karşılamak isterdim..

Gülümseme olanağı verecekse bize hayat bundan sonra, daha iyisi ve daha değerli bişey yok..

"Bana şöyle bir bak diyorsun

Yaşama sevincini sana ben veriyormuşum gibi

Sevgilin olmasam da sevgilinmişim gibi bak

Kumsalda bırakılan ayak izi

Kanadın üzerine değen bulut gibi

Kayalıklara sürüklenen bir gemiye

Yanıp sönen deniz feneri gibi bak bana

Çünkü unutmamanın eşiğidir

Ve anımsamanın kapısıdır bakmak

Bunun için bile kibrit çakılabilir

Okyanusun kıyısında

Karanlıkta

Bir kedi gözü gibi

Pençeleriyle dolaşırken aşk."

MB zengin kültürel bir eksen; düşüncelerimizin buluştuğu, tartıştığımız, birbirimizi etkilediğimi..