Satırlar arasından tükendi zaman...

Rüzgâr okuduğu kitabın sayfalarında satır aralarına düşüyordu. Güneş de gün seyahatini tamamlamış, elveda gayretiyle çekiliyordu semadan. Marmara’nın savurduğu serinlik saçları arasında dolanarak tüketiyordu kendini. Bir yudum daha aldı çayından. Oturduğu banktan süzülen zaman sigarasının dumanında dağılıp yok oluyordu. Önünden geçenlerin bakışları uğruyordu arada, kitabın satırları arasına. Kimi bakışlar meraklı, kimi umursamaz, kimi gereksiz, kimi nedensiz…

Satırlar arasına düşen her bakış, özünü bırakıyordu ardına. Düşüncelerine bulaşan bakışlar, okuduklarından soyutladı zihnini. Kitabın sayfa numaraları ilerliyordu sadece, niteliğini kaybederek. Yeniden konsantre olma gereği duymadan kapattı kapağını kitabın. Martıların çığlıkları eşliğinde edindiği hüznü tüketmeye başladı. Bir şarkı doladı dudaklarına. Dünden kalma… Gelip gidenlere, bakışlara, kimseye aldırmadan… Ve bir şarkı daha…