SEBAT, İLİM SONRA İNSAN

En büyük zanaatı laf yapmak, konuşmak olan bir zat-ı muhterem şayet elinden hiçbir şekilde başkaca bir iş yapmak da gelmiyorsa ne büyük tehlikedir aslında. Üç gün aç bırakılsa sözünün çehresi bir anda değişiverir ve değişimdeki zıtlığa kendi bile şaşırır.

Eğer ki insan aynı zamanda sözden başka laf üretmez, üretemezse, mesleği, sanatı, zanaatı yoksa kapıdaki köpek kadar hükmü yoktur çoğu zaman. Hükmü ise ancak efendisine dalkavukluk yaptığı takdirde geçer, hükmü ise burada yanlış anlaşılmasın; efendisinin takdir ve beğenisine mazhar olmaktır ki; kendi şahsına münhasır bir hüküm icra etmek böyle bir zat altı insanın ne haddine.

Bir toplumda bireyleri kişilik sahibi yapmak için zanaat ehli yapmak bu yüzden önemlidir. Aksi takdirde toplumda bolca dalkavuk olur. Önce sebatıyla zanaatına ulaşmayan ilimle harman olmazsa kazandığı para derdine derman yerine kendine dert olur.

Mesleği sadece konuşmak olan

Olmayınca bir mesleğe hükümran

İçmeye bulamaz bir yudum ayran

Krala dalkavuk, tavukla yarışan

Önce sebatla, zanaat kazan

Sonra bolca ilimle irfan

Kazanılan bol olsa dahi paran

Derman yerine, derdin tasan