Sebepsiz fırtına

Yalnız olduğumu itiraf edemiyorum kendime. Bilmiyorum çünkü neden böyle sessiz olduğumu ya da bilinçsizce oradan oraya koşuşturduğumu.

Sevgiden yoksun olmak bitirir insanı. Düşünülmeden söylenen söz, kırıcı el hareketleri, kalbin yediği uçan tekmelerdir. Öldürücü darbe ise; bunların hepsini fark etmenize rağmen sırtınızı dönüp onu ağır darbelerinizin acısıyla yüzüstü bırakıp gitmektir.

Uçmayı yeni kıvırmış bir kuş edasıyla yanınıza gelen ve size nasıl olduğunuzu soran bir insana cevap verirken biraz olsun düşünün. “İyiyim, ” demek; “Fazla dolanma etrafımda, çekil git hadi!” demenin kibarlaştırılmış bir başka çeşididir. “Teşekkür ederim, ya sen?” demekse gözyaşlarınızı silmeniz için uzatılmış bir mendil ne anlam taşıyorsa sizin için o anlamı taşır nasıl olduğunuzu soran için. Ağlayanın yarasını bir de siz deşmeyin ne olur. Elinizi sırtına koyun ve “Yanındayım, şimdi ağlayabilirsin, ” deyin ona.

Hiç; bir minik bebeğin ilk sözcüklerini işitti mi kulaklarınız? Yağmurlu bir öğle vakti, tuzlu banyonun tam ortasında şemsiyesizken bir küçük kuş gelip sığındı mı paltonuza? Sevdiğiniz kişiyle aynı gökyüzü altında; ama farklı kıtalardayken radyoda sizin şarkınız çaldı ve ağladınız mı saatlerce? “Evet!” ise tüm soruların yanıtı; ne mutlu size! Siz ki seven, siz ki sığınak, siz ki kadim dost! Sevmeyi bilensiniz! Sevgiye değer katansınız! Karanlık gecelerden herhangi birinde, herhangi bir şehrin, herhangi bir semtinde, herhangi bir çatının altında, herhangi bir kişi sizi düşünüyor olabilir. O an yanınızda olup başını omzunuza yaslamak istiyor olabilir, başından geçen onca şeyi anlatmak için. Size hesap sormayacak, neden tüm bunlar yaşanıyorken yanında değildiniz diye. Çünkü o biliyor ki; siz onu seviyorsunuz. Siz sevginin ne demek olduğunu ve neler gerektirdiğini biliyorsunuz. Öyleyse o da seviyor işte. Dedim ya, ne mutlu size!

Kim yalnızdır aslında, biliyor musunuz? Etrafı bir yığın insanla doluyken karnı ağrıyasıya kahkahalar atan; ama bir anda ansızın susup hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlayanlar. Onlar bir mutsuzluğun üzerine en görkemli binayı dikenlerdir. Geçmişini silip bir daha hiç hatırlamayacağına kendini inandıranlardır. Yalnız oldukları kadar yanlıştırlar. Yanılıyorlar. Siz sakın, sahte gülüşlere, boş şakalara yatırmayın hayatınızı. Yanlış bir temel atmayın n’our…

Eğer insan yalnız olduğunu biliyor; ama kalabalıklar arasındayken tek bir çift göz bulamıyorsa bunu söyleyebileceği, gerçekten de yalnızdır. En kötü yalnızlardan… Kalabalıklar içindekilerden…

İnsanları yalnız yapan, yanlarında olmayan insanlardır. Lütfen kimsenin yalnız kalmasına izin vermeyin. Elini tutun onun. Sevin…

Sevin ki sevilesiniz.

Hayat mutsuz olarak geçirilemeyecek kadar kısa…