Seçici Konuşmazlık (Mutizm)

SELEKTİF MUTİZM (SEÇİCİ KONUŞMAZLIK)

Çocuğun, iletişim kuracağı dili bilmesine, herhangi bir iletişim bozukluğu bulunmamasına ve başka birtakım sosyal ortamlarda (ev gibi) konuşmasına rağmen, bazı sosyal ortamlarda (okul gibi) konuşmaması durumudur.

- Bu bozukluğun süresi en az 1 aydır (okulun ilk birinci ayıyla sınırlı değildir). 

- Bu bozukluk, eğitimle ya da işle ilgili başarıyı engeller ya da toplumsal iletişimi bozar.

- Mutistik çocuklar konuşabilme yeteneğine sahiptirler. Ama bu yeteneği kendileri için yabancı ortamlarda, belirli yerlerde ve/veya belirli kişilere karşı sergileyemezler. Dilsizleşirler, susarlar, taş kesilirler ve sonuçta sadece jest ve mimiklerle veya yazılı olarak anlaşma yoluna giderler. Ama bu tutukluk çocuğun kendisini güvende hissettiği tanıdığı bildiği yakın çevresinde kendisini göstermez. Bu durum genellikle ev ortamında gözlenir. Çocuk evde sular seller gibi konuşur. Çekingenlik ve/veya utangaçlıktan/tutukluktan eser dahi yoktur.

- Seçici mutizm’in başlangıcı 3–5 yaşları arasında yani okul öncesi dönemdir. Okul öncesinde ve genellikle de ev dışındaki ilk eğitim ortamında görülür.

- Seçici mutizmi başlatıcı pek çok neden araştırmacılar tarafından öne sürülmüştür: aşırı anne koruyuculuğu, anne ve baba anlaşmazlığı, babanın sert ve uzak oluşu, cinsel istismar tarzı bir travmaya maruz kalma, anne babanın boşanması, sevilen birinin kaybı, sık göç etme bunlar arasındadır.

Bir annenin şu satırları mutizm’e iyi bir örnektir: Anne: ... Ama okulda hiç konuşmuyormuş.. Hatta benle bile okulda konuşmuyor... Okulun kapısından çıkar çıkmaz konuşmaya başlıyor... Öğretmenlerin dediği her faaliyete katılıyor, her şeyi yapıyor ama lider olmuyor ve de konuşmadan kafa sallayarak ya da göstererek işini hallediyor...