Şehir ve adam

Bir şehir vardı,

Denizi olmalıydı, yoksa da ben duymuştum dalga sesini

Derinlerden de olsa

Kokusu gelmişti burnuma; iyodun, yosunun

Başımda çığlık atan martının sesi

Bana çığlık değildi,

‘En yüksekten uçmanın’ sevincini anlatıyordu

Sınırsızca hayal etmenin ve

Hayallerin peşinde gitmenin; sıra dışı, sürü dışı

Kimine göre dışlanmayken

Kimine göre, zaferin ilk adımıydı; hayallere giden yolların…

Bir adam vardı,

Gölgesi oynuyordu sadece duvarlarda

Yüzünü hiç göremediğim,

Sesi duvarlardan yansıyan sarhoş naralarına karışmıştı

Ayırıp da duyamadığım…

Sevmiş miydim?

Yoksa sevilmiş miydim sadece?

Hatırlayamadım bu sevdayı ben yaşamış mıydım?

Bir şehirde bir adam vardı

Ben o şehri de, o adamı da

Tanıyamadım…