Şehit oğluna gözyaşı dökmek...

Seyrettiyseniz eğer iki Üsteğmenimizi şehit mertebesine uğurladık. Haber iki şehidimizin hazin töreni ile ilgiliydi. Ama başka bir trajik yanı vardı ki göz yaşlarıma hakim olamadım.

Birinin ikiz 1.5 yaşında bebeleri var. Diğer şehidimizin 3 yaşında bir oğlu. Gülüyor, oynuyor önce. Çocuk o, dünyanın tüm sıkıntılarından, tuhaf dertlerinden, zor yollarından habersiz. Onu oyalıyorlar, seviyorlar. Habersiz birazdan babasının önünden geçip sonsuzluğa gideceğinden.

Sonra insanı ağlatan o sahne geliyor. Babasının resmini severken resim yırtılıyor ve o anda basıyor feryadı, ağlamayı. Sanki o an anlamış gibi babasının öldüğünü. Sonra babası önünden geçip giderken de ağlıyordu, küçücük gözyaşlarıyla.

Benim de o yaşta bir bebeğim var. Bebeklerin ilginç bir dünyaları var. Çok temiz, saf, katıksız bir sevgiyle örgülüler. Kendilerinden beklenmeyen sözleri var. Sahici bir güzellikleri var. O bebeğe hayatta güzellikler diliyorum. Şehit babalara da Allah’tan rahmet diliyorum.

Televizyonlardan kirli bir arsızlık akıyor. Ve çocuklarımız bu kirli dünyada büyüyorlar. Toplumun değerleri hızla değişiyor, dönüşüyor, kirleniyor. Her yerde daha çok kazanmak, daha güçlü olmak propagandası. İnsanların değerleri de, yediğimiz içtiğimiz her şeyde bozuldu. Ne yediğimiz ekmeğe ne de olana bitene güvenmek mümkün değil.

Vatanı canından aziz sayan evlatlarımız ölüyor. Sevdiklerinden, canlarından aziz bildikleri Vatan için ölüyorlar. Diğer yanda Vatan; nutuklar, söylevler arasında ıstırap çekiyor. Nereyi tutsanız elinizde kalıyor. Rüşvet, iltimas, kayırmacılık , köşeyi dönmek bir hastalık gibi kemiriyor toplumu.

‘’Daha çok tüketin, daha çok harcayın’’ kulaklarımızda bir parola gibi. Oysa yıllar geçtikçe içinde yaşadığım evlerin metrekaresi büyüdükçe mutluluğumun artmadığını biliyorum ben. Çok şeye sahip olmanın huzuru ve mutluluğu getirmediğini de. Sürekli tüketmek, daha çok almak , hemen her şeye sahip olmak ekranlardan üzerimize akıyor. Çocuklara özel okullara giriş sınavında evlerinde yedikleri meyvelerin adı, babaların giydikleri gömleklerin markası soruluyor. Mango yemezseniz evde, çocuğunuz iyi bir okula gidemeyebilir ona göre.

Zaten bu ülke içeridekilere ve dışarıdakilere rağmen hala ayaktaysa şehitlerin sayesinde diyorum. Ve hepsine selam duruyorum. Umarım bu toplum ve bizler geride bıraktıkları aziz yavrulara sahip çıkarız. Yeterince ayıbımız varken bir de bunu eklemeyelim..