Şehitlere Hitaben…

Onlar bu vatan uğruna can veren yiğitler; kâh asker, kâh polis, kâh kahraman itfaiye eri... Hepsi bu vatan için ölmeyi göze almış şehitlerimiz. Başka iş seçebilirlerdi. Ben neden bile bile ölüme gideyim diyebilirlerdi. Analar babalar evlatlarını neden bile bile askere gönderir?

Kimse bilerek ölümün kucağına atmaz evladını. Ya mecburiyetten gönderir askere ya da gurur kaynağı olarak dönsün diye. Düşünsenize ya vatan hainleriyle savaşarak şehit oluyor, ya da bir hain temizleyerek vatanını korumuş oluyor.

Şehit denince benim aklıma cennet geliyor. Özellikle askerler sivillikten çıkıp askeri kıyafete bürününce onlardan güzel bir koku yayılıyor. Tabii bu benim gözlemim. Şehitlik güzel ve özel bir mertebe, o mertebeye her isteyen ulaşamaz. Şehitlikte bile niyet önemli, misal bir asker şehit oldu ama ne niyetle? Ben şehit olayım da herkes beni övsün, şehitliğimi konuşsun… Ben inanmıyorum hiçbir asker, polis veya itfaiye eri bu düşünceye kapılmaz hele ki tehlike anında.

Bir tek güvenlik güçleri şehit olmaz. Akciğer kanseri olan kimse de ölünce şehitliğe ulaşabiliyor. İç hastalıklarından ölenler de şehit olabiliyor. Göçük altında kalarak can verenler. Suda boğularak ölen insanlar da şahadet şerbeti içmiş oluyor. Yangında yanarak ölenler şehitliği tatmış oluyor.

Şehitlik hakkında birkaç bilgi aktarayım sizlere sevgili okurlar. Belki bir nebze de olsa şehit ailelerinin yüreği ferahlar. Şehitlik öyle bir makamdır ki; Peygamber Efendimizden sonra en yüksek mertebe şehitlere aittir. Vatan hainleri sanmasınlar ki askerleri polisleri öldürüyorlar. Bedenleri yeryüzünü terk ediyor fakat gökyüzünü mesken tutuyorlar sadece, ta ki kıyamet kopana dek. O yüzden vatan hainleri boş yere sevinmesin. Unutulmasın ki, herşey sadece bu dünyalık değil.

Müslümanları, düşmanlarına üstün kılan en büyük vasıflardan biri “Ölürsem şehidim, kalırsam gazi…” inancıdır. Bu durum, ayette “iki gözden biri” diye ifade edilmiştir (Tevbe, 9/52). “Mü’min için, savaşta iki güzel neticeden biri vardır: Ya galip gelecek, ya şehit olacaktır.” (İbnu kesir, IV/102: Nesefi, 11/130)

Halid Bin Velid’in İran komutanına söylediği şu sözler, şehitlik kavramının müslümanlara neler kazandırdığını gösteren güzel bir misaldir: “Sizin hayat ve şarabı sevdiğiniz kadar, ölümü seven bir orduyla size geldim.” (Abdürabbih, s. 387)

Analar babalar gözyaşı dökmesin; ahirette bütün hesaplar görüldüğünde vatan hainleri cehenneme girdiğinde sizlerin intikamı alınmış olacak ve bir şehide 70 kişiye şefaat etme hakkı tanımıştır yüce ALLAH. Elbette kolay değil, bir evlat yitirmek. Ahireti düşünelim şehitlerimizin hiç günahı olmayacak ve şefaat hakkı verilecek bundan güzel mükâfat yoktur anne baba için. Bunları aklımızdan çıkarmayalım ki az da olsa içimiz ferahlasın.

Tüm şehitlerimizin ruhu şad olsun. Şehit ailelerine de sabır diliyorum.

“Sakın ALLAH yolunda ölenleri ölü sanmayınız, aksine onlar yaşıyor ve ALLAH katında rızıklanmaktadırlar.” (Ali imran-169.)

Rukiye Türeyen!