Şehitlerimizi anarken

Güneydoğu’dan Irak topraklarına doğru Silahlı kuvvetlerimizin kara harekâtı başarılı bir şekilde devam ediyordu, ancak Silahlı Kuvvetlerimizin verilen kararı üzerine 29 Şubat 2008 günü askerlerimiz geri çekildi. Bu güne kadar 27 şehit verdik. Bunların 24 asker 3’cü de korucu idi. Son şehitlerimizin adlarını veriyorum. İzmir’den üsteğmen Serkan Çakal, Manisa- Salihli’den Astsubay Çavuş Ahmet Deniz Varol ( 28 ), Piyade Binbaşı Zafer Kılıç, Yine Ardahan’dan Şehit Komanda Er Atalay Şeker, Hatay’dan Muhabere Uzman Çavuş Murat Bağatur, Kayseri’den Komando Çavuş Yusuf Özmen, Tokat’tan Piyade Komando er Serdal Çeçen ( 21 ), Çorum’dan Piyade onbaşı Dursun Demirkol ( 22 ), Ordu’dan Piyade Komando onbaşı Ahmet Beyazıt ( 21 ) ve Kahramanmaraş’tan Piyade Uzman Çavuş Fatih Gök ( 26 ) doğum yerlerinde gözyaşları içinde törenlerle, bayraklarla, on binlerin omuzlarında uğurlandılar.

Başkent Ankara’da yapılan cenaze töreninde devletin zirvesi yan yana saf tuttular. Binbaşı Zafer Kılıç, Pilot Yüzbaşı Tekin Işık ve İzmirli Pilot Üsteğmen Gürcan Ulucan’ın cenazeleri, Kocatepe Camii’nden son yolculuklarına gözyaşları içinde uğurlandı. Bu yazımı yazdığım sıralarda TV’den bir haber daha alıyorum ( 28 Şubat 2008) Ankara’dan Jandarma Astsubay Kıdemli Üstçavuş Hüseyin Doğan, Çankırı’dan Jandarma Komando Onbaşı Mustafa Yusuf ( 21 ), Piyade Komando Er İbrahim Okur ( 21 ) şehit olduklarını öğreniyoruz. Bunlar Anadolu’nun yetiştirdiği kınalı kuzular idi. Vatan için öldüler. Ateş düştüğü yeri yakar derler. Ailelerine, yakınlarına sabır ve başsağlığı diliyorum. Kahraman ordumuzun tüm fertlerine, silahlı kuvvetlerimize ve yüce Türk Ulusuna başsağlığı diliyorum. Bu vatanın birlik ve bağımsızlığı için gerekirse hepiz ölürüz. Elbette sevgili şehitlerimizin kanları yerde kalmayacaktır.

Şehitlik mertebesi yüksektir, dini inancımıza göre şehitler ölü değildir. Tüm şehitlerimize Allah’tan rahmet diliyorum. Şehit dedim de Aydın eski Milletvekilimiz, vefalı dost, aydın öğretmen, şair ve yazar Mustafa Kemal Yılmaz’ın yazıp bana armağan ettiği “ SEVGİLİ ŞEHİTLERİMİZ “ başlıklı bir şiiri vardır. sırası gelmişken, bu has duygulu şiirini siz değerli okurlarımla paylaşmak istiyorum.

Adamı boşuna almazlar askere

Bazen tez gelir,

Bazen hiç gelmez bu tezkere.

Kocamaz, her dem genç

Her dem taptaze bu şehit…

Her dem kahraman o

Ve de yiğit mi yiğit..

Anladık be canım anladık,

“ Ölüm herkesin başında “

Ama, o kadar kolay mı ölmek,

Tazecik,

Yirmi bir yaşında.

Ben de severdim bir güzeli,

Elimde eli,

Nöbet tutardık birlikte

Dağ başında,

Ellerimiz hep tetikte.

………………………

Şiir yazarlar, güle, bülbüle,

Anlamıyor genç şehidin halinden

Şairler bile.

Mataramda suyum donuk,

Karakış bu.. soğuk mu soğuk,

Akar karlar üstüne oluk omluk

Süzülün toprağa

Bereket bereket kanım

Örter üstümü al bayrak

Okşar, sarar beni Vatanım..

<ı>M.Kemal YILMAZ.

<ı>( Yaban Ellerde Kalanlar, 2002 – Aydın. )

<ı>

<ı>

<ı>

<ı>

<ı>

<ı><ı>

<ı>