Şehre uzak yaşamalı insan…

Pencereden bakınca karşı komşunun evini değil, çiçeklerle dolu bahçeleri, güneşin doğuşuyla ışıldayan masmavi denizi görmeli. Gökyüzüne bakınca gökdelenlerin havayı daraltmadığı kocaman bir gökyüzünü seyre duracağı, Sadece şehir merkezlerinde olan 5 metrekarelik bir bahçeden ziyade geçilen her ara sokaktan, her parkurdan, ‘çok yoruldum şöyle bir oturayım’ denilen her caddeden mis kokulu çiçekler, dalları meyve üstü çocuk dolu ağaçlar olmalı…

Şehre uzak yaşamalı insan…

Yalnız kalma isteği her güne doğmamalı,

Beyni yorulmamış, ruhu daralmamış olmalı, her an patlayacak bir bomba gibi günü bitirmemeli, Dinleneceği tek yer yatağı olup, yarında bu böyle olacak der gibi gözlerini alelacele, sımsıkı kapamamalı, Günler böyle başlayıp böyle bitmemeli…

Şehre uzak yaşamalı insan…

Her güne Pazar sabahı gibi uyanmalı, saat çalmadan ‘off yine mi?’ demeden keyifle başlamalı, Pencereden bakıp güneşi selamlayarak…Balkonda bahçede yapılan uzun bir kahvaltı yapmalı, Kendini atar gibi değil akşamdan yağan yağmurun kokusunu, günün tazeliğini içe çekerek çıkmalı dışarı…İşten eve dönünce o ıhlamur kokan sokaklarda, öyle içten mırıldanarak değil, keyifle bağırarak bir ezgi tutturmalı gönülden…Bugün iyiki hayattayım demeli biterken gün…

Şehre uzak yaşamalı insan…

Mesela Bir bisikleti olmalı, arkasında kocaman bir sepeti olan, her sabah taze çiçeklerle doldurmalı sepeti… Laleler, sümbüller, güller, iğde çiçekleri ilerledikçe, ılık rüzgârla şehrin bu muhteşem kokusuna benim de katkım olsun dercesine dağıtmalı o mis kokuyu… Her yere bu kokuyla, bu hızla varmalı…

Şehre uzak yaşamalı insan…

Deniz hep yakın olmalı, kokusunu çekmeli içine derin derin, rüzgârı çarpmalı tüm bedenine sakin sakin…Upuzun bir sahilde Yürüyüş yaparken kimseye çarpma korkusu olmadan ellerini kollarını sallayarak ilerlemeli, Önce denizin maviliğine sonra gökteki maviliğe bir selam vermeli, ‘bugün nasılsınız? Beni hiç sormayın sizleyken hep iyiyim’ demeli içten. Daha sonra deniz dostlarını çağırıp bir bankta bir simit paylaşmalı, denizin üstündeki artıya, gökyüzündeki martıya, banktaki martıya bir parçada bana…

Güzelliği her şeyde yaşamak, zamanın peşinden koşmamak, onu doyasıya ağır ağır yaşamak adına…Şehre uzak yaşamalı insan.