Şehzade Mustafa için Meral Okay'a ithaf

"Yakdı alem bagrunı derd ile anın fürkatı
Yandılar dutuşdular matem dutunup key katı
Yok mıdı ey şâh-ı âlem sende ata şefkatı
Ey şeh-i bî- şefka nitdi sana Sultan Mustafa

Bu Nisâyî derdmend feryad idüp kan ağladı
Derd-i hasretden anun cismindeki cân agladı
Yidi kat gökde melekler yerde insan ağladı
Ey şeh-i bî- şefka nitdi sana Sultan Mustafa"

Şehzade Mustafa için Nisayri’nin yazdığı bir eser

Bu ve buna benzeyen şiirleri hep hüzünle okudum ve Şehzade için yazdım,

SEN YOKKEN

Yıkıldı âlem

Yıkıldı hayallerimin en güzel hali

Gitti muhteşemlik kalmadı mecalim.

Sen gidince arkanda hüzün kaldı.

Gidince sen bir millet hep mahzun kaldı.

Gittin sen ve geldi keder,

Bırakmadı yakamızı.

Ve vampirler içti ılık kanımızı,

Kimse sormadı halimizi, ahvalimizi,

Kimseye anlatamadık tasamızı derdimizi,

Sen yoktun ve sahipsizlik çıktı kaderimize,

Yalnızlıklar içinde hicranla bekledik yarını, ümidimiz hep geçmişte kaldı.

Oyunların en sefiliydi oynanan ve kaybedilen, bir mazi değil tam bir tarihi serüven

İştahımız kaçtı. Dondu kanlarımız, 

Haykırışlarımız duyulmadı, kaybolduk.

Kaybettik benliğimizi, senliğimiz yokken acılara gark olmayı öğrendik.

Ve hiç unutmadık derin hüzünleri

Hatırlayamadık sen yokken mutlu olmayı

Kaldık durduğumuz yerde kımıldayamadan

Kimsenin yüzüne bakamadık. 

Gülmeyi unuttuk. Ama ağlayamadık da

Yasakladılar sanki pranga vurdular, hıçkırıklarımıza

Sustuk, gözlerimizde üç beş damla yaş birikti.

Sıktık kendimizi ve düştü yüzümüz yere

Utandık riyakârlığımızdan

İnsanlığımızdan, varlığımızdan, yok olamayışımızdan utandık.

Fetihlerimizi kaybettik. Zaman yoktu artık ve biz kıyama durduk.

Filmin sonunu bekleyemedik.

Kazanacak iyileri kaybettik çünkü daha yolun ortasında

Kıyamadık, sahip çıktık masumlara

Ama yetmedi gücümüz

Ve mecalsiz kalıp düştük.

Belki yüzlerce kez bir ümit deyip tekrar doğrulduk.

Yürüdük ileriye bakarak

Bulmaya çalıştık kendimizle birlikte kaybettiklerimizi

Aradık saf temiz benliğimizi

Kaşına gözüne baktık, kalbinin atışını dinledik bazen

Çoğu zaman yanıldık

Bulduklarımızı ise yitirmenin endişesiyle yaşadık hep

Ve gün geldi tattık onu da......

Bunu Şehzade Mustafa için yazmıştım. Ortaya koyduğu Muhteşem Yüzyılın eksiklikleri olsada bize Osmanlıyı, Kanuniyi ve Şehzadeyi ( özellikle Osmanlıyı hiç bilmeyen belki bilmek bile istemeyenlere hatırlattığı için) Meral OKAY’a teşekkür ediyor.  Ve ona rahmet diliyorum.