Sen edebiyatımsın

Sen edebiyatımsın..
Yaşadığım sürece aşk adına yazacaklarımın tek sahibi ve yürek sızımın tek sebebi... Sen yokluğu en derin yaşatan tek nedenimsin...Anlaşılmazlığım,
görmeden çarptığım soğuk ve sert duvar, umutsuzluğum ve susuzluğumsun sevdaya...

Sen anılar gömdüğüm o çok uzak şehrimsin... İstanbul’sun soğuk bir kış gecesinde ellerimi üşüten... Sert bir rüzgarsın ne varsa paramparça eden yüreğimde...
Hiçbir şeye değmezim, her şeye tercihim, hiçbir şeyim... Kalabalıklarda aradığım hiçbir yüzde bulamadığım,
Sen derin sızım...
Kavgaların ortasındaki yalnızlığım, kayıtsızlığım hayata, bitmeyen çatışmam...
Sen en büyük yenilgim kendime...
Sen odamdaki saatin tik tak sesi, zamandan vurgun yemiş kaçkınım, sevgi korkağım... Ve o büyük yangınım, emek emek büyüttüğüm ve varsa yakıp kül eden içimde...
Sen yalnız gecelerde yonttuğum bir heykel, dilimde isyan dolu bir sözcük hayata, içmediğim sigarada acı bir nikotin, yudumlamadığım içkide mayhoş bir tat... Sen yürek yaramsın...Yürek karamsın bütün mavilerimi dünyamdan çalan... Renk hırsızım, kör umudum...
Sen edebiyatımsın...
Yazma alışkanlığım, sevme alışkanlığım, kelimelerle öldüremediğim tek suçlum, zincirleri kırıp kurtulamadığım yalancı zindanım...
Sen yüreğimi üşüten soğuk bir buz parçası, çaresizliğe düştüğüm derin kuyu, yıldızlı gecelerde sabahlara kadar gökyüzüne bakışım ve bir damla gözyaşımsın sorgusuz sualsiz sevincimi ıslatan...
Sen en soğuk mevsimi evrenin... Hüznümün davetsiz misafiri, umutla başlayıp umutsuzlukla biten günlerimde doğmayan ışığım,
Kuruyan çiçeğisin gönlümün...
Eskimeyen hatırası...
Sen bütün şarkılarda,
Sen hiçbir yerde,
Ulaşılmaz bir evrende,
SEN ACITTIĞIN KALBİMDESİN...