- Kategori
- Şiir
Sen gülerken

Sen gülerken ben ölüyorum
Kahkahaların bastırsın çığlığımı
Salonlarda çınlayan...
Şen gülüşün ve şehvetli dansın
Basmadık yer bırakmayan topuklu ayakkabın
Bir de aşkının cesedine bassın
Doğmamış çocuklarına...
***
Sen gülerken ben ölüyorum
Fönlü saçların dalgalanırken omzunda
Her şen kahkahan küfür gibi bana
Her neşeli sözün hakarettir aşkıma
***
Ben yasını tutarken geceli gündüzlü
Hiçbir vakit gülmez, har daim hüzünlü
Senin kahkahalarınla birden uyandım
Anladım, bu aşka yalnız ben bağlıydım
***
Anladım, bitmeli hüznüm kederim
Anladım, böyle yazılmış benim kaderim
Dünü unutmalı el gibi
Güne bakmalı yokmuş gibi
Şen kahkalar sanki birer oktu
O okların vurduğu kalp, artık yerinde yoktu