Sen koy adını...

Ne yapmamız gerekiyor zaman akarken ne yapıcağını bilmediğinde.

Neden sorularını kime sormamız gerekiyor nedenini bilmediğimizde.

Olmaması için direttiğimiz “galeyan” neden gelir bulur ve bırakmaz yakamızı ve yok eder bir parçamızı şu üç kuruşluk dediğimiz ve adına hayat koyduğumuz kavram içinde.

Sorarken bu soruları, bulamazken cevapları, bizi neden izler Tanrı bu kadar üzülürken ve çırpınırken kargaşa silsilesinin ağında.

Bizler değil miyiz özenle seçilmiş varlıklar? Biz değil miyiz özenle üflenen ruhlar?

Sormaktan bıktığım bu “neden”, NEDEN gelir bulur benim özenle üflendiğine inandığım ruhuma ve bir istisna olduğuna inandığım dünya üzerinde sanki inat yapar gibi bırakmaz yakamı.

Sonrasın da sürükler beni bilmediğim, duymadığım, hissetmediğim, yaşamda tecrübe etmek istemiyeceğim şartlar içine.

“Hayırlısı” kelimesinin bile bu kargaşalar içinde kendi anlamını yitirecek derecede çok kullanılması bir sorun değilmi aslında.

Ama yinede kullanılması... Her ne kadar inançsızca söylensede ve bilinsede artık insanlara yardım edemediği o “hayrın”.

Gel gör ki yine de inanıyoruz işte.

Ve dönüp dolaşıp bu kadar soru, kargaşa, karmaşa içinde, yine yapıyoruz yapacağımızı ve yüklüyoruz bütün acımızı bir “Hayrın” üstüne...