Sen mi geldin ?

Buzların kapladığı beni, yine o serseri gülüşünle karşıladın. Karşımda duruşun çok tanıdıktı oysa. Gözlerinin içi yine aynı bakıyordu. Hiç beklemediğim anda, beklemediğim yerde karşıma çıktın yine.

Aslında çok aramıştım seni belki bulurum umuduyla ama sen yine küstahça istediğin zamanda geldin. Aslında hiç hazır değildim ben bu gelişine. Ama yine yaptın yapacağını.

Acaba bu gelişin diğerlerinden farklı olur mu?

Yani bu sefer hiç gitmez hep kalır mısın?

Gitmezsin değil mi?

Aslında seni ezberledim ben. Gelişlerin hep aynı oluyor dünyama. Hep aynı hikaye ile başlıyor yazdığın senaryolar. Ya kısa filmler gibi ya da uzun soluklu, acı sonlu romantik aşk filmleri gibi bitiyor.

Bu gelişini diğerlerinden ayrı tutan ise, geldiğin mevsim. Aslında güz mevsiminde acı çekmeye alışık olan kalbim bu sefer baharı yaşıyor sayende.

Günler takvimlerde kısalırken bende uzuyor. Gün geceye daha geç ulaşıyor.

Ruhum bu sefer daha aydınlık. İçim daha rahat. Hiç olmadığı kadar...

Kaç kez gözyaşı döktürdün bana. Kaç kez unutturdun. Ama akan o her damlada, toprağım kendi suyuyla beslendi. Daha da büyüdüm. Kök saldım toprağıma. O yüzden artık gidişin de beni korkutamaz.

Tam anlamıyla hazırım sana AŞK!

Sar beni o sıcaklığınla

Isıt yüreğimi...