- Kategori
- Şiir
Sen ne anlarsın sevmekten

sen de öyle bakarsın bana
kimbilir ...
kaç kez düşersin toprağa
ne anlarım ben sensiz düşlerden
ne anlarım senli sokaklardan
her defasında yeniden derim
yeniden kıl beni
kalırım bir başıma boynum bükük
kimsesiz ve öksüz bağrımda
ve sen anlamazsın
ne fayda
ne fayda
gözyaşlarım kirlerini arındırıyor sensizliğin
güneşim aydınlanmıyor
her defasında her satırda sana akıyor
seni içimden temizleyemediğime yanarım
kim kanar benim umutlarıma
güzel ve özel kadın diye
sessizdim daha da sessizliğe büründüm
nerelerdesin
nerelerdeyim
efendim diyebilmekti
seninle büyümekti sokaklarında
gözlerden uzak, gözüne yakın
sefaletten değildi, sefil düşlerim
sensizlikte benim hayatım
azala azala çürüyorum işte
nemlendi gönlümün duvarları
çok geldim belki de sana
unutayım diye kendime bakmayı unuttum
güzel kadın dedim
saçlarını yoldurdun
neden bilemedim ama
bildiğim tek şey sevmekti
sen güzel bakamadın
belki de bakmak istemedin
güzeli bulamasın
bulamazsın da
içimin sızlandığı gecelerim vardı
yorganıma sarılır sırılsıklam olurdu izlerim
duvarlardan dökülürdü terlerim
ışıklı uyuyamam ben
alıştım karanlığa gömülmekten
ne kötülük ettim sana
sabahıma yokları verdin
ne camlarım kaldı açmak için
ne de güllerim kaldı kokmak için
soldu avuçlarımda
şehrin ortasındayım çaresiz
ne yana dönsem tüm işaret sen
ıslak gözler görsem irkilirm
öyle hissederim ki beton kaplanmış düşlerin
kurduğum hayallarim sıvasız kalmış bilirim
kendime anlatır kendim dinlerim
bakmaya kıyamazken senlere
inanamadım
inanmak istemedim
sen bile inançsızdın inanmak istemeyecek kadar
sen öyle bakardın dokundun bitti
ne anlarsın sen sevmekten
sevilmekten
varsın unutulsun zamanımız
unutulsunda yenik düşmesin gözlerim hasrete
elbet birgün hatırlarsın
ama ben unutmuş gibi yaparım seni
canım anım olduğunu nerden bilirsin
sen öyle bakakalırsın cesaretsiz gözlerde,
ne anlarım seni
ne de anladın beni
sen öyle bakakalırsın
aşk dersin aşksızın olur ömrünce
ve ben yol alırım senden önce
giderim..
giderim..
aşk ile...