Sen sevdasın, ben sevdalın !

Sen sevdasın , bildim.

Zira; seni görür görmez eğildi gönlüm. Dizim dayandı yere. Kollarım çaprazlı, göğsümde bağlı. Bir kulun hünkarı karşısındaki itaatkar hali gibi saygılı. Sonra bir adım daha attım usulden erkandan, yanına vardım ve aynı hal ile eğildi gönlüm. Üçüncü ve son adım sende son bulmaktır diz vurdum yere ve kaldım

Sen sevdasın, ben sevdalın. Hünkar katı sen, kul nezdinde ben.

Seni; ne büyük sabırla bekledim bilsen, bekleyen kalbimi görsen. Ne cenklerden geçtim, ne badireler aştım, yittim bulundum, öldüm dirildim, kanadım dağlandım ağladım. Büyümek için sensizlikte gövdemi yaktım. Ve ben senden doğan oğul olmak istedim.

Sen sevdasın, ben sevdalın.

Sensiz yaşlandım, yaşlıyım. Yorgunum , hiçlikle vurgunum.Ve bil ki; muhtacım, ölümümden sonrası dirilişe, bütün düşlerim düştüler birer birer, koma halinde ruhum, ve sen koma ruhumu.

Sen sevdasın; Gönder umudundan, dağlanmış gönül yarama, çaldır kapımı ve özenle seçmiş ol beni. Bitirmedim şarkımızı susmadım, susturmadım. Sual etmem gelişini, sormam nden diye, cehaletten uzağım sana.

Ve sen sevdasın, bense sevdalın. Hiçbir zaman utanmadım , ki utandırmadın. Utandırma beni. Senden doğmuş nice hallerimi bilirim, son bulmamıştır yaşam öyküm, başka yaşamlarda yaşadım kaç binkere, Sen diyorum, sevdasın diyorum, biliyorum adım gibi; yaşat beni.

Sen sevdasın; inandım, inandırdın. Dost var, düşman var.