Sen söyle ey zaman

Yılgın bir anın hatırına savruk düşünceler batıyordu göz damlalarına. Aşkın sırra erdiği sokakta yalın ayak kalmak denen şey titrek bir bekleyiş gibi zedelenmekti nefesinle. Sensizliği yalnızlığımla yudumlarken cümle âlem çökmüştü senin gözlerinde. Öyle bir şey ki bakışlarında bir edayla can bulurken sonu olmayan bir yoldu attığın her adımda. Vazgeçilmez kılına şey tutkuyla sana iliklenmemdi. Zaman diye yenilenirken her günüme ne geldiğin vardı ne de benden öteye gittiğin. Canımı acıtıyordun sadece. Yaşayan bir ölü gibiyim. Her gören çok zayıflamışsın dediğinde hayır diyebildim. Sadece fazla düşüncelerim ağırlığın altında ezildim. Varsın olsun sensizliğin ayazı ama içimde bestelediğim o şarkıyı asla yok edemezken sen. Ben seni yaşıyordun her hecede.

Gel sevgilim

Gözlerini gözlerime değdir

Bakışlarının sıcaklığınla erit beni

Düşen her damlada sen diye çoğalayım

Ruhum ruhuna bulansın her anımda

Gel sen artık şu can-ı gönlüme

YOKTUR SİTEMİM SANA

özlemimdir senli yarınlara.