Sen yoktun

Yarin adına, tadına methiyeler düzen dil susar, kalem kırılır yokluk kapıyı çaldığında. Çıt çıkaramaz insan o anda, yaslayıp sırtını duvara ağlar yaşını içine akıta akıta. Zordur, var olanın yok olduğunu kabullenmek nasıl kolay olabilir ki. Kıyaslar başlar, hayaller kurulur göz kapaklarının altında. An gelir iki elinin arasındaki başını kaldıramaz insan, dilinde hep aynı nakarat. Gitmeler, kalmalar, yokluklar.. En çok kalana yanar içim. Etrafında dört duvar, dilinde zehirli şarkılar bırakmıştır giden giderken. İnsan alışır derler, her gelen aynı şeyi söyler. İçilen birer kahvenin ardından yokluğunun sana çok gelenini veremezsin hiç birine. Kuru bir hoşçakal olur dudaklarından dökülen, hoş kalamayacağını bilirken. Önce yar gider, sonra o'na ait olanlar yarım bırakmaya başlar insanı. Önce şarkıları alırlar, sonra parkları, sinemaları, şehirlerini alırlar yanlarına. Bir gece kalır yanında, birde yaşın kirpiklerinin arasında. Sevgi, sandığın kadar kısa kalmaz yanında. O gözlerinin ardında.

Cevap :

en çok kalana yanar içim ve belki en çok kendime yanar ve belki bundandır tüm sitemlerim.. yüreğinize sağlık .. teşekür ederim  16.12.2009 20:30