Sence diye sormak isterdim;Ama bu bence

Geçmişini iyi sakla. Yapabileceğinin en iyisi bu. 

Yaşadıklarımızın tümünü çıkart koy bir masaya. Hepsi birer hataydı, hepsi birer mutluluk. Görürsün baktığında. Ama bazen, en çok aradığın göremediğin, baktığınsa aramana bile gerek kalmayandır.Bu şekilde acıtmamalıydı. Aynı şeyleri söylemektense, düşün hiç konuşmadıklarımızı. Hergün daha çok görüyorum, ikimiz için yapamadıklarını ve de başaramayacağını. 

Değişen bir şey yok. Keder aynı keder. Acı, aynı yerde sızlayan. Ve kelimeler... durmadan kanatan, en çok yaralayan. Gözlerim yenildi baharlara. Çocuk gülüşlerimi yitirdim tenhalığında. Sokaklarının karanlığından, ıssızlığından korktum, kaçacak yerim yoktu. Koştum, kendime çarptım. 

Şimdi içindeyim. Kendi ördüğüm duvarlar içine hapsettim beni. Ne kadar güneş alıyorsam yerim o kadar aydınlık. Ne kadar ıslanırsam o kadar çiçek açıyorum. 4 mevsim, 4 duvararası. Etrafıma ördüğüm duvarlar içindeyim. Beklemeyin, bağırmayacağım "çıkarın beni buradan "diye. Küçük bir taburede oturup, duvarlara günleri çentikleyeceğim...