Seni Beklerken

Boş bir odada çınlayan telefon sesi gibi yankılanınca kafamda sorular 

Tıknaz bir yalnızlığa ürperen cevapsız aramalar birikir benliğimde 

Belki boyası akmaz duvarlarımın 

Ama kırıklarla dolar yüzüm 

Sorular bağrışıp cevaplar sessizleştikçe 

.....

“Artık...” ile başlayan kararlarımın artıkları ile yaşamaya çalışmaktan açlığım 

Var ile yok arasında aldığım her nefes hayat veriyor muğlaklığıma 

Kırgın değilim bu ara formda olduğuma 

Olmak ya da olmamak bana yakışmaz... 

Ele avuca sığmamalıyım ki tadına varayım her an suratıma çarpan belirsizliğin 

Birbirine sürten taşlarımdan çakan kıvılcımlar yangın çıkarmalı 

Ciğerimiz yandı diye yazmalı gazete başlıkları 

Düşünceler aklımı kundaklayınca 

.....

Alevlerin ortasında kısılı kalınca özgürleştim ben çünkü 

Yana yana serpildi aklım 

Hislerimin körpeliğini örseledikçe hatalarımın yaktığı ateşte 

Boş odalarımda yalnız kalmamaya başladım... 

.....

Korkma,  

Gözlerinin neminde seyrelip hafifleyecek kelimeler yok aklımda 

Ateşte yanmayan ne kadar duygu varsa içimde 

Sana sakladım... 

İstanbul - 2011