Seni gidi hınzır kedi

Sabah ezanının ardından çıktık yola. Argos halinden memnun. Ben de etraf sakin olduğu için çevremle ilgilenebiliyorum biraz olsun. Çünkü Argos’ u gözümün önünden ayırmamam gerekiyor. Her an her şey olabilir. Gözlerim Argos’ ta olunca kulaklarımım mı keskinleşiyor ne? Acayip bir şamata kapladı ortalığı. Kurbağa ve köpek sesleri acayip yoğun geliyor kulağıma. Hatta bir ara “ yeter be” diye bağırıyorum sabahın alaca karanlığında. Sanki Kemer altına inmişim de uğultu kaplamış beynimi gibi hissettim.

Sokak lambaları bir bir sönüyor. Birden elektrikler kesilmiş hissi yaratıyor ben de, henüz gün tam doğmadığı için. Hemen zihnim gündeme kayıyor hınzırca. Kediler trafolara girdi herhalde diyorum, dudağımda hüzünlü bir tebessümle. Kendikendime içsel söyleşime Orhan Veli’ nin bir şiiri ile devam ediyorum.

Uyuşamayız, yollarımız ayrı

Sen ciğercinin kedisi, ben sokak kedisi.

Senin yiyeceğin kalaylı kapta

Benimki aslanağzında.

Sen aşk rüyası görürsün, ben kemik

Ama seninki de kolay değil kardeşim

Kolay değil hani

Böyle kuyruk sallamak tanrının günü…