Seni hınzır kâfir seni !

Sivas’a atandığım 1976’da, göreve yeni başlayan her öğretmen gibi, ben de derse girdiğim sınıflara kendimi tanıtmak için, adımı ve soyadımı kara tahtaya yazıyordum. Çocuklar beni başka bir sıfatla adlandırmasınlar diye, işi sıkı tutmaya çalışıyordum. Bu konuda onların ne kadar yaratıcı olduklarını öğrencilik yıllarımdan çok iyi bildiğim için, tedbiri baştan alayım dedim.

Çok kalabalık olan üç tedrisatlı okulumuzda, nöbet sırasının bana geldiği bir gündü. Ders zili çaldıktan sonra korıdorda gezinen çocukları sınıflara sokmaya çalışıyordum. Tam o esnada bir kız öğrenci yanıma geldi ve heyecanlı heyecanlı: “Öğretmenim, şu çocuk size çirkin bir şey söylüyor.” dedi.

- Ne söylüyor dedim ?

- Çok ayıp bir şey dedi.

- Söyle kızım, neymiş o ?

- Öğretmenim siz tahtaya adınızı soyadınızı yazmıştınız ya “Hızır Kabil” diye.

- Evet.

- Size “hınzır kâfir” diyor, dedi. (1)

Hoş hınzır biri olsam gam yemeyeceğim, ama yine de bu yakıştırma hoşuma gitmişti. Benzetme bana uymasa da, sözcüklerin ses uyumu harikaydı. Büyük bir hoşgörü ile karşıladım bu deyimi. Ben tedbirimi alana kadar onlar, yakıştırmayı çoktan yapmıştı bile...Çocukların yaratıcılığı tartışılmaz.

İstanbul, 06 Ekim 08

hınzır = mec. Genellikle hoşa giden bir davranış ve durum için şaka yollu söylenen bir söz.

kâfir = mec. Acımasız, zalım.Sevilen birine takılma, sitem yollu kullanılır: Seni hınzır kâfir seni!

1- Milliyet Türkçe Sözlük, Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Türk Dil Kurumu, 1-2 Cilt, Milliyet Tesisleri’nde hazırlanıp basılmıştır. İstanbul, 1992, Milliyet’in ücretsiz armağanıdır.